rest Saparua
Door: yoke
Blijf op de hoogte en volg Joke
26 Juni 2012 | Indonesië, Saparua
Heb nu voor het eten nog even tijd om wat te internetten, ik was gebleven bij de woensdag...
Eigenlijk valt het ook wel mee, zo veel heb ik op Saparua niet gedaan. I.v.m. het feit dat er gewoon niet veel te doen was en omdat het zo veel regende...
Dus heel veel lopen langs het strand, heel veel relaxen, heel veel praten en lachen met de mannen. Ik had geen boek mee, geen iPod, alleen een sudokuboekje. Dat ook veel gedaan dus, wel een hogere ster verdiend geloof ik!
Maar goed, de woensdag. 's Morgens weer regen... 's Middags iets droger en ik had O.T. beloofd met hem naar een grot te gaan die vlakbij was. Eindje gelopen, nog geen kilometer en toen van de weg af. Aangekomen was het allemaal heel glibberig maar wel heel mooi. Een simpele trap naar beneden en daar was een grot met water. Heel helder en met blauwachtig licht. Sabah had gezegd dat ik er kon zwemmen dus ik had m'n bikini aan onder m'n kleren. Maar er waren ook allemaal glibberige stenen/rotsen waar ik overheen moest klimmen om in het water te komen. En, nog minder, er zaten gehoofddoekte en zeer geklede vrouwen kleding te wassen in het water. Ik zag me mezelf niet in bikini belachelijk maken en ben het water niet ingeweest. Er waren trouwens ook veel kinderen die om ons heen liepen te springen en te roepen... Was wel heel mooi om te zien. Omdat het erna nog droog was hebben we een heel eind gelopen. Kon ik mooi op vlinderjacht, met de camera welteverstaan. Een heel eind de weg afgelopen en gelukkig ook veel vlinders kunnen fotograferen. Lang niet allemaal, de meeste waren veel te snel maar ik was niet ontevreden... Als je O.T. en mij zo zou zien lopen en "praten" waren we een mooi stel. Zonder woorden, met handen en voeten en O.T. die dan wel steeds geluiden maakte. Heb het ook gefilmd, was echt heel mooi. Hij kan zo komiek worden met zijn gezichtsuitdrukkingen en gebaren! Natuurlijk "verstond" ik niet alles, daarvoor was meer tijd nodig maar we kwamen er aardig uit samen. En hij was heel zorgzaam, als ik een trap afmoest hield hij me vast bij de arm, ik moest aan de binnenkant lopen op de weg enz.
Donderdag heeft het bijna de hele dag geregend. Het vreemde is dat ik me toch niet verveelde ook al had ik niets bij me. Het wende snel en als ik het zat was bij m'n huisje ging ik naar de ruimte waar de mannen bezig waren en er kwam er altijd wel eentje bij me zitten voor een sigaret en een praatje. 's Middags was het heel even droog en ben ik meegeweest om koffie te drinken bij de ouders van O.T. in Kulur. Ze hadden voor Saparua begrippen een heel mooi huis, ik hoorde dat dat ook kwam omdat een van hun zonen (ze hadden 8 kinderen) lijfwacht was van de president en dus heel veel verdiende. Moeder moest koffie zetten, in het begin praatte ze even mee maar al snel bleef ze in de keuken en liet zich niet meer zien. Toch vreemd hoor. Maar de vader was heel aardig en in mijn beste Indonesisch haden we een leuk gesprek. O.T. moest ondertussen weg, hij moest zijn loterijbriefjes invullen waar hij vaak mee bezig was. En de koffie was heerlijk, had wel gezegd zonder suiker maar daar trok ze zich niets van aan haha.
Vrijdag: de laatste dag van mijn verblijf op het eiland Saparua. Ik had afgesproken om met Sabah op rondreis op het eiland te gaan. Gelukkig was het droog en zonnig.
Vertrokken en eerst richting de "hoofdstad" waar nog een oud fort stond (de resten dan) uit de VOC tijd. Alles was afgesloten dus we zouden net weg toen er een jongen op de fiets aankwam die iemand met de sleutel zou halen. Kwartiertje later was er inderdaad iemand en konden we alsnog naar "binnen". Moet zeggen dat ik het toch wel heel indrukwekkend vond om daar te lopen. Het was natuurlijk een hele foute tijd maar er hadden daar honderden jaren geleden wel Nederlanders gelopen. Je kon nog de vloeren van de mandi-kamers zien en de vloeren van de overige ruimtes. De gebouwen die er nog wel stonden waren ook allemaal nog uit die tijd zei de man. En uiteraard de gevangenis, met luchtgleuven die in V-vorm waren zodat de gevangenen nooit daglicht zagen maar alleen verse lucht kregen. Daar was over nagedacht!
Erna door naar het zuiden naar het dorpje Ouw, daar zou een pottenbakkerij zijn. Na enig zoeken gevonden maar het was wel een groot woord voor een schuurtje waar een vrouw achter een draaischijf zat en dus inderdaad potten, vazen en schalen bakte. Haar man was er ook en natuurlijk moest ik iets kleins kopen. Ik koos 2 schaaltjes uit maar toen bleek dat die nog niet gebakken waren. Geen nood: er werd met houtjes een vuurtje gemaakt, de potjes erin en een haf uurtje later waren ze klaar. Leuk om te zien!
Erna gingen we weer richting noorden en onderweg dronken we koffie bij de vrouw bij wie we de arak (die hier trouwens sopi heet) de vorige keer hadden gekocht. Beetje vreemde mensen, een vrouw en een schoondochter, volgens mij nog heel jong. Later kwam haar man erbij, ook echt nog een jongen. Bleek dat ze 2 zonen hadden, 1 van ongeveer 7 en 1 van ongeveer 4... Maar of ze nou zo goed met elkaar overweg konden...
Achteraf over gepraat met Sabah en bleek dat de mensen op Saparua -en daar niet alleen- heel vaak heel jong trouwen omdat ze voor het huwelijk niets mogen/kunnen. Het geldt in ieder geval voor de moslim mensen hier, of het voor de christenen ook zo is weet ik niet (ja, je bent hier OF moslim OF christen...).Da's natuurlijk niet echt een goede basis en er wordt dan ook heel vaak gescheiden. Het trieste is dat dit niet 1 keer gebeurt maar aan de lopende band. Ik kwam later een man tegen die zei dat zijn vader 8 keer getrouwd was geweest... Hijzelf nog maar 3 keer... Ze leren er dus niet veel van maar de meeste mensen zijn ook niet echt ontwikkeld en denken simpel. Dat klinkt misschien neerbuigend maar is zo niet bedoeld. Ze komen vaak niet verder dan hun dorp of een dorp verder en gaan weinig en kort naar school.
's Avonds was de laatste avond en ik had aangegeven dat ik het wel leuk zou vinden om samen te eten. Dat zijn ze helemaal niet gewend, om als "personeel" samen te eten met een "gast", dit was de eerste keer dat ze het meemaakten. Sabah zou nasi kuning maken (gele rijst met kruiden en kokosmelk). Ik heb zelfs nog "geholpen" in de keuken en heb alles opgeschreven wat hij erin deed. Trouwens van nog meer gerechten... Verder nog kare met vis (soort curry), een soort koekjes met weetikniet en een soort omelet met groeten. Het was verrukkelijk en heel gezellig! Ik had voor de gelegenheid m'n sarong en kebaya aan, dat vonden ze ook wel leuk! En natuurlijk moest er na het eten weer gezongen worden, Upang zat te popelen haha... Dus alles weer van stal gehaald en hij kon er geen genoeg van krijgen, ik geloof dat we ze allemaal wel 3 keer hebben gezongen. Eke keer zei ik "satu saja" nog een, maar elke keer begon hij weer. Was echt wel heel leuk maar ik wilde wel een keer slapen, het bier was op en de sopi ook...
De volgende dag weer regen, 's morgens nog wat gelopen met paraplu op het strand:(. Alles ingepakt wat heel snel klaar was uiteraard, en om 2 uur ging de ferry terug naar Tulehu Ambon...
Na 3 uur kwamen we daar aan, het was inmiddels donker... Meer over Ambon de volgende keer!
Eigenlijk valt het ook wel mee, zo veel heb ik op Saparua niet gedaan. I.v.m. het feit dat er gewoon niet veel te doen was en omdat het zo veel regende...
Dus heel veel lopen langs het strand, heel veel relaxen, heel veel praten en lachen met de mannen. Ik had geen boek mee, geen iPod, alleen een sudokuboekje. Dat ook veel gedaan dus, wel een hogere ster verdiend geloof ik!
Maar goed, de woensdag. 's Morgens weer regen... 's Middags iets droger en ik had O.T. beloofd met hem naar een grot te gaan die vlakbij was. Eindje gelopen, nog geen kilometer en toen van de weg af. Aangekomen was het allemaal heel glibberig maar wel heel mooi. Een simpele trap naar beneden en daar was een grot met water. Heel helder en met blauwachtig licht. Sabah had gezegd dat ik er kon zwemmen dus ik had m'n bikini aan onder m'n kleren. Maar er waren ook allemaal glibberige stenen/rotsen waar ik overheen moest klimmen om in het water te komen. En, nog minder, er zaten gehoofddoekte en zeer geklede vrouwen kleding te wassen in het water. Ik zag me mezelf niet in bikini belachelijk maken en ben het water niet ingeweest. Er waren trouwens ook veel kinderen die om ons heen liepen te springen en te roepen... Was wel heel mooi om te zien. Omdat het erna nog droog was hebben we een heel eind gelopen. Kon ik mooi op vlinderjacht, met de camera welteverstaan. Een heel eind de weg afgelopen en gelukkig ook veel vlinders kunnen fotograferen. Lang niet allemaal, de meeste waren veel te snel maar ik was niet ontevreden... Als je O.T. en mij zo zou zien lopen en "praten" waren we een mooi stel. Zonder woorden, met handen en voeten en O.T. die dan wel steeds geluiden maakte. Heb het ook gefilmd, was echt heel mooi. Hij kan zo komiek worden met zijn gezichtsuitdrukkingen en gebaren! Natuurlijk "verstond" ik niet alles, daarvoor was meer tijd nodig maar we kwamen er aardig uit samen. En hij was heel zorgzaam, als ik een trap afmoest hield hij me vast bij de arm, ik moest aan de binnenkant lopen op de weg enz.
Donderdag heeft het bijna de hele dag geregend. Het vreemde is dat ik me toch niet verveelde ook al had ik niets bij me. Het wende snel en als ik het zat was bij m'n huisje ging ik naar de ruimte waar de mannen bezig waren en er kwam er altijd wel eentje bij me zitten voor een sigaret en een praatje. 's Middags was het heel even droog en ben ik meegeweest om koffie te drinken bij de ouders van O.T. in Kulur. Ze hadden voor Saparua begrippen een heel mooi huis, ik hoorde dat dat ook kwam omdat een van hun zonen (ze hadden 8 kinderen) lijfwacht was van de president en dus heel veel verdiende. Moeder moest koffie zetten, in het begin praatte ze even mee maar al snel bleef ze in de keuken en liet zich niet meer zien. Toch vreemd hoor. Maar de vader was heel aardig en in mijn beste Indonesisch haden we een leuk gesprek. O.T. moest ondertussen weg, hij moest zijn loterijbriefjes invullen waar hij vaak mee bezig was. En de koffie was heerlijk, had wel gezegd zonder suiker maar daar trok ze zich niets van aan haha.
Vrijdag: de laatste dag van mijn verblijf op het eiland Saparua. Ik had afgesproken om met Sabah op rondreis op het eiland te gaan. Gelukkig was het droog en zonnig.
Vertrokken en eerst richting de "hoofdstad" waar nog een oud fort stond (de resten dan) uit de VOC tijd. Alles was afgesloten dus we zouden net weg toen er een jongen op de fiets aankwam die iemand met de sleutel zou halen. Kwartiertje later was er inderdaad iemand en konden we alsnog naar "binnen". Moet zeggen dat ik het toch wel heel indrukwekkend vond om daar te lopen. Het was natuurlijk een hele foute tijd maar er hadden daar honderden jaren geleden wel Nederlanders gelopen. Je kon nog de vloeren van de mandi-kamers zien en de vloeren van de overige ruimtes. De gebouwen die er nog wel stonden waren ook allemaal nog uit die tijd zei de man. En uiteraard de gevangenis, met luchtgleuven die in V-vorm waren zodat de gevangenen nooit daglicht zagen maar alleen verse lucht kregen. Daar was over nagedacht!
Erna door naar het zuiden naar het dorpje Ouw, daar zou een pottenbakkerij zijn. Na enig zoeken gevonden maar het was wel een groot woord voor een schuurtje waar een vrouw achter een draaischijf zat en dus inderdaad potten, vazen en schalen bakte. Haar man was er ook en natuurlijk moest ik iets kleins kopen. Ik koos 2 schaaltjes uit maar toen bleek dat die nog niet gebakken waren. Geen nood: er werd met houtjes een vuurtje gemaakt, de potjes erin en een haf uurtje later waren ze klaar. Leuk om te zien!
Erna gingen we weer richting noorden en onderweg dronken we koffie bij de vrouw bij wie we de arak (die hier trouwens sopi heet) de vorige keer hadden gekocht. Beetje vreemde mensen, een vrouw en een schoondochter, volgens mij nog heel jong. Later kwam haar man erbij, ook echt nog een jongen. Bleek dat ze 2 zonen hadden, 1 van ongeveer 7 en 1 van ongeveer 4... Maar of ze nou zo goed met elkaar overweg konden...
Achteraf over gepraat met Sabah en bleek dat de mensen op Saparua -en daar niet alleen- heel vaak heel jong trouwen omdat ze voor het huwelijk niets mogen/kunnen. Het geldt in ieder geval voor de moslim mensen hier, of het voor de christenen ook zo is weet ik niet (ja, je bent hier OF moslim OF christen...).Da's natuurlijk niet echt een goede basis en er wordt dan ook heel vaak gescheiden. Het trieste is dat dit niet 1 keer gebeurt maar aan de lopende band. Ik kwam later een man tegen die zei dat zijn vader 8 keer getrouwd was geweest... Hijzelf nog maar 3 keer... Ze leren er dus niet veel van maar de meeste mensen zijn ook niet echt ontwikkeld en denken simpel. Dat klinkt misschien neerbuigend maar is zo niet bedoeld. Ze komen vaak niet verder dan hun dorp of een dorp verder en gaan weinig en kort naar school.
's Avonds was de laatste avond en ik had aangegeven dat ik het wel leuk zou vinden om samen te eten. Dat zijn ze helemaal niet gewend, om als "personeel" samen te eten met een "gast", dit was de eerste keer dat ze het meemaakten. Sabah zou nasi kuning maken (gele rijst met kruiden en kokosmelk). Ik heb zelfs nog "geholpen" in de keuken en heb alles opgeschreven wat hij erin deed. Trouwens van nog meer gerechten... Verder nog kare met vis (soort curry), een soort koekjes met weetikniet en een soort omelet met groeten. Het was verrukkelijk en heel gezellig! Ik had voor de gelegenheid m'n sarong en kebaya aan, dat vonden ze ook wel leuk! En natuurlijk moest er na het eten weer gezongen worden, Upang zat te popelen haha... Dus alles weer van stal gehaald en hij kon er geen genoeg van krijgen, ik geloof dat we ze allemaal wel 3 keer hebben gezongen. Eke keer zei ik "satu saja" nog een, maar elke keer begon hij weer. Was echt wel heel leuk maar ik wilde wel een keer slapen, het bier was op en de sopi ook...
De volgende dag weer regen, 's morgens nog wat gelopen met paraplu op het strand:(. Alles ingepakt wat heel snel klaar was uiteraard, en om 2 uur ging de ferry terug naar Tulehu Ambon...
Na 3 uur kwamen we daar aan, het was inmiddels donker... Meer over Ambon de volgende keer!
-
26 Juni 2012 - 09:45
Jan K:
Alle drie de verslagen in 1 adem uitgelezen, geweldig weer Joke, maak er een boek van! groetjes uit een saai en duf en wolkerig Nederland.... -
26 Juni 2012 - 09:45
Saskia:
leuk om al je verhalen weer te lezen!
-
26 Juni 2012 - 10:30
Lieve:
Joke, je epistels zijn leuk om lezen, veel verhaal en toch bondig.
Veel plezier de komende dagen. -
26 Juni 2012 - 13:03
Alice:
kan niet wachten op de foto's ...jammer dat je niet hebt gezwommen ..onderwatercamera!! miss nog als je gaat snorkelen -
26 Juni 2012 - 15:00
Rita De Vries:
Hallo Joke!
Wat een fantastische verhalen over jouw belevenissen, Hans en ik vinden het weer erg spannend allemaal! Bedankt voor je leuke kaart en met mij gaat het inmiddels weer goed na de drie operaties
binnen 2 maanden! We hopen de tweede week van augustus toch nog naar Italië te gaan al is het maar om ons in het najaar gekochte reis-tentje uit te proberen. Geniet maar weer verder in dat bijzondere land en wij kijken uit naar je wederwaardigheden in het najaar, Leuk!!!!
Wij volgen je en reageren op je leuke verhalen!
Groetjes ook namens Hans! -
26 Juni 2012 - 17:24
Marijn :
Wanneer ga je vissen?? -
27 Juni 2012 - 17:09
Annie:
Op de camping in Spanje (waar het alle dagen ca 30gr. is, geen wolkje aan de lucht, wel electriciteit in de tent, wel boeken bij me, wel weten wat ik op m'n bord geserveerd krijg, enz. enz.;-) ), heb ik met weer alle verbazing en veel glimlachen gelezen (eindelijk!), hoe jouw belevenissen waren afgelopen week! WAT weer een avonturen! Ik ben het met Jan eens: je moet er een boek over gaan schrijven! Ik zal dan de 1e koper zijn!:-) (en het veel anderen adviseren!!!) Je bent nu weer op Bali, voor jou inmiddels 'vertrouwde' grond! Ik wens je daar ook nog een heeeeeeeerlijke resterende tijd toe! Je blog blijf ik dagelijks in de gaten houden! Heel veel liefs en dikke kus, Annie -
29 Juni 2012 - 00:01
Joke Kruid:
Jan: heb gelezen dat het inmiddels in NL ook mooi is; Saskia en Lieve: thanx!; Alice: ga nog nwel zwemmen (en inmiddels gedaan maar daar was geen koraal); Rita & Hans: fijn dat het goed met je gaat Rita en mooi dat jullie toch nog naar Italie kunnen!; Marijn: heb al weer gevist in een bootje op zee ten zuiden van Bali hahaha. Maar bijna geen fotro's i.v.m. hoge golven dus nat worden camera...:(; Annie: wat fijn voor je dat je weet wat je hebt en wat je krijgt hahaha! wens je in Spanje nog heel veel mooi weer en een hele fijne tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
