Nog een paar dagen

Net een kilometertje of 5 gelopen. Heerlijk door de sawa's, door bossen en over enge "bruggetjes", een strookje beton tussen een afgrond en een watertje... Blij (en trots) dat ik het toch heb gedaan ook al was het voorzichtig. Als je hoogtevrees hebt valt het niet altijd mee hier!
En nu in een internetcafe waar alles zeer verouderd is en waar het zweet me over de rug gutst...Maar daar zal ik niet over klagen haha!
Gisteren niet zo veel gedaan (ik kan me nauwelijks herinneren wat allemaal, bedenkelijk).
Maar...wel naar een " reisbureau" geweest om een ticket te boeken naar Ambon. Op internet was niet te achterhalen vanaf waar en wanneer er een boot richting Molukken gaat dus vlieg ik eerst maar. Zaterdagavond om 19 uur vertrek ik hier en zondagmorgen om 6 uur kom ik aan op Ambon. Daar vind ik vast wel weer iemand die me verder helpt... Blijf waarschijnlijk wel een paar dagen op Ambon, heb daar nog wat FB vrienden die ik nog nooit heb ontmoet dus wie weet volgende week, zou leuk zijn! Het is daar allemaal ook wat kleinschaliger dan hier, iets gemakkelijker zoeken denk ik. Dat is dus geregeld, lekker gevoel.
Gisteravond naar een kecak dansvoorstelling geweest in een tempel in Ubud. Ik had een kaartje gekocht voor een vrouwenkecak maar toen ik daar in de buurt was zei een andere verkoper dat die voorstelling was afgelast i.v.m. een ceremonie. Nu weet ik dat een ceremonie op Bali heilig is, dus dat was niet anders. Hij wilde mijn kaartje niet ruilen voor de mannenvoorstelling. Dus wat te doen: accepteren of een heel eind door de hitte teruglopen naar de verkoper.... Toch het laatste gedaan en geen spijt. Was een heel aardige oudere man die het echt niet wist en wel vijfmaal zijn excuses aanbood. En het kaartje direct ruilde en geld terug wilde geven omdat de andere voorstelling goedkoper was. Eind goed al goed, de voorstelling was -ondanks dat ik hem een paar jaar gelden al eens had gezien- prachtig! Zat tussen een hele groep Fransen, de vrouw naast me heeft bijna de hele avond geslapen. Het aparte was dat wanneer er een stuk afgelopen was, zij in een keer wakker schrok en een van de eersten was die aplaudisseerde haha!
Ht is nu kwart voor 1, straks even wat eten scoren, dat heb ik wel verdiend (vind ik zelf). Onderweg vanmorgen was weer zo leuk: weer gesproken met Gusti, een man met een warung in the middle of nowhere waar ik een koffie heb gedronken (met water gekookt op een houtvuurtje) en gepraat over dat ik er al 2 keer eerder was geweest. En later aan de kant van de weg een vrouw die daar stond/zat met een mand met een paar bananen. Natuurlijk een banaan gekocht (1 banaan, daar snappen ze niks van) en zodoende ook met haar, Ketut Limu, aan de praat. Overal over en alles in het bahasa. We begrepen elkaar over het algemeen uitstekend, het ging zoals meestal over familie, kinderen, hoe en wat in Bali, over mijn mooie witte huid (volgens haar dan) en haar donkere huid en we konden er samen om lachen dat we allebei het tegenovergetelde wilden zij wit, ik bruin, heerlijk! Rudolf, ik leer het nu al weer steeds beter, niets is zo goed als er middenin zitten en gewoon doen!Toen ik tussen de Fransen zat en dus Frans moest spreken betrapte ik mezelf er op dat ik automatisch in het bahasa of Engels dacht. Dat gaat heel snel hier!
Oke ik ga iets te eten zoeken een lekkere soto ayam ofzo, lijkt me wel wat. Gelukkig nog geen brood gehad en als het niet echt nodig is (d.w.z. als er echt niets anders is) dan wil ik dat graag zo houden!
Hopelijk nog een stukje voor ik vertrek naar Kota Ambon!
Cium!