Dolfijnen
Door: Yoke
Blijf op de hoogte en volg Joke
30 April 2014 | Indonesië, Pulau Banda Besar
De volgende dag (maandag 21-04) zijn we 's morgens om 6 uur met de boot van Sofyan vertrokken naar een atol genaamd Sekaru om te gaan snorkelen en vissen. Er zou prachtig koraal zijn. Jammer genoeg was het hoogtij, dus het koraal was vrij diep. Het zicht niet zo goed en de stroming heel sterk, bijna niet tegenin te zwemmen. Viel al met al een beetje tegen dus. En toen moest ik ook nog de boot weer in met niets om me tegen af te zetten.... Stel het je maar niet voor, ik ben de boot weer ingetuimeld met behulp van de 2 mannen haha... Op de terugweg riep Sofyan ineens "lumba-lumba" (dolfijnen)!. Ik had ze nog niet eens gezien maar er kwam een hele groep aan, onze richting op. En voor we het wisten zaten we er middenin. Zo mooi! Deze sprongen wel, voor foto's gingen ze over het algemeen veel te snel maar ik heb wel 2 gave filmpjes! Dus al met al was de tocht heel erg de moeite waard!
Thuisgekomen was het heel donker en begon het te regenen. Niet koud uiteraard, de bui was wat mij betreft voor de afwisseling zeer welkom!
Voor de zoveelste keer de haan uit de keuken gejaagd, hij kwam elke keer naar binnen en zat soms op tafel of op de kast om wat lekkers te zoeken, stom beest! Na de regen gesnorkeld voor het huis, wat een luxe om een "eigen" snorkelgebied te hebben! Weer een hele grote schildpad gezien met hele mooie vlekken en weer vissen die ik nog niet eerder had gezien. Jammer dat ik de namen niet ken!
De volgende dag regende het 's morgens weer heel hard. Dat bleef de enige bui, erna vertrokken om te wandelen naar het andere dorpje. Koffie gedronken bij een warung, we moesten het zelf maken... 's Middags lekker wat gezeten, het was niet zo heel heet. De public boat kwam en ging weer vandaag (om de andere dag) en er kwamen gasten aan. Toen ik ze zag was ik eerst niet zo blij, het waren Rob, de Canadees (leuk, meerdere keren gesproken) en het Frans-Oostenrijkse stel Michel en Gertraud dat ik had ontmoet bij mr. Man. Hij ging wel (beetje popie jopie was mijn indruk) maar ik vond haar niet zo...heel gesloten en een beetje arrogant... Maar oke, ze waren er, waren een jaar aan het reizen. Toen waren we met z'n zevenen...
's Avonds was het wel gezellig met z'n allen, overal over gepraat. De volgende morgen heb ik een hele poos met de nieuwe buurvrouw gepraat en werden m'n (voor)oordelen ontzenuwd. Ze blijkt heel aardig, we hebben het alweer overal over gehad maar dan wat persoonlijker. Leuk! Na de lunch een gezichtsmassage gehad van Michel, dat had hij geleerd in India, compleet met dipoma. Hij is wel zeer aanwezig maar wel op een leuke manier. En hij spreekt echt Engels met een giga Frans accent, je verstaat het soms niet... Bij het snorkelen deze keer 2 Eagle rays gezien, een soort roggen die je bij het snorkelen meestal niet ziet.
Morgen een paar dagen terug naar Banda Naira en dan nog een paar dagen naar pulau Ay. Toen we vertrokken naar de boot, 's morgens om 7 uur, kreeg ik van Aca, de vrouw van Sofyan, nog een zak met pala-noten mee (nootmuskaat), heel lief! Onderweg naar Naira nog weer een groep dolfijnen gezien.
Wat een luxe om weer de hele dag electriciteit te hebben! In Bintang Laut werden we weer met open armen ontvangen! Rob was ook mee terug gegaan maar logeerde bij de bure, bij homestay Vita. Toen we lunchten bij Delfika (ook een homestay) zag ik dat er een paar Nederlandse boeken lagen. Gevraagd of ik er 1 een week mee mocht nemen naar Ay en dat mocht. Heerlijk! Ceasar, de eigenaar van een divingcompany (sommige dinge zijn lastig te vertalen...) die we inmiddels kenden, kwam nog een poos langs om te kletsen, verder niet zo veel gedaan.
De volgende dag 's middags een bezoek gebracht aan Man en Bada. Werd weer met open armen ontvangen, ze zaten net tussen de palmen wat te eten en te drinken. Kreeg gelijk teh kayu manis (kaneelthee), heerlijk! Plus een zoete ba pao, ook heerlijk en tot slot kreeg ik als verrassing een grote zak zelfgemaakte abon ikan (geplozen visvlees) mee voor thuis!!! Alweer zo lief!
Bij Bintang Laut was het rustig, weinig andere gasten. Aan het eind van de gang is een mooie ruimte om te zitten en een soort vlonder boven de zee. Daar zit ik veel, vissen en boten kijken, heerlijk! Na het eten van een superlekkere soto ayam bleek er een verjaardagsfeestje aan de gang toen we thuiskwamen. Ari, de zoon van Ros, de eigenaresse, werd 25. We moesten meteen mee eten en drinken (uiteraard alcoholvrij, ze zijn moslim), er waren allemaal jongelui, heel gezellig! Ari is echt een hele leuke jongen, had al eens een poos met hem gepraat.
Morgen naar pulau Ay!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley