Van Bali naar home sweet home...

En het paste allemaal! Heb wel wat dingen en kleren achtergelaten maar die hadden er nog bij gekund. Op het vliegveld woog mijn rugzak 18.4 kg., niet slecht!
De laatste dagen zijn altijd een beetje rommelig en druk. Veel dingen kun je pas op het laatst doen, het kopen van spulletjes voor thuis bijv. omdat ik geen ruimte heb om dat de hele tijd mee te slepen. Wilde inderdaad nog graag een massage en dat is gelukt, heerlijk. Een traditionele Boreh behandeling: eerst een (weer pittige) bodymassage en daarna een pakking met Balinese kruiden, was net de Hulk... Eerst voelde ik daar niet zo veel van, maar na een kwartiertje begon het lekker te tintelen en ik was op een gegeven moment blij dat ik mocht douchen!! Nog maar even een manicure erbij gedaan, heb nu (nog) gouden nagels:). Later in de middag nog een eindje rondgereden in de buurt van Ubud, door de sawa's en door dorpjes, mooi! Op de valreep nog durian gegeten op een markt. Of deze was echt lekkerder of ik begin er aan te wennen, heb zelfs 2 stukken opgegeten. Overal staat altijd dat durians zo stinken, misschien ligt het aan mij maar ik ruik ze niet! 's Avonds lekkere saté kambing (saté van geitenvlees) gegeten bij een simpele warung, heerlijk! En voor bij de homestay een paar biertjes gekocht om samen met de "jongens" de vakantie af te sluiten.
Altijd een weemoedig gevoel, zo'n laatste avond en nacht. Je denkt aan alles wat je hebt gedaan, waar je bent geweest, de mensen die je hebt ontmoet en tegelijk denk je ook alweer aan thuis, aan familie en vrienden die je weer gaat zien, wat je allemaal gaat/moet doen de komende week en tijd. Heel dubbel, voor mij tenminste wel...
Gelukkig hoefde ik de volgende morgen pas tegen 12 uur klaar te zijn voor vertrek, Komang van de homestay bracht me in zijn auto naar het vliegveld. Dus tijd om het allerlaatste in te pakken, rugzak op slot en heerlijk nog uitgebreid koffiedrinken op het nieuwe terras. Afscheid van Arjana 3 en van Ubud... De rit naar het vliegveld ging voorspoedig, geen "traffic jam" oftewel files. Die komen op Bali heel vaak voor, eigenlijk zijn de wegen helemaal niet berekend op het verkeer dat er rijdt. Ik was mooi op tijd, de incheckbalie was al open. Afscheid van Komang en Made...
Zat weer bij het raampje, kan ik gelukkig van tevoren via internet aangeven. Eerst 3 uur vliegen naar Kuala Lumpur, daar zo'n 4 uur wachten met natuurlijk wel weer lekker naar de Starbucks.... Deze keer een frappuchino, ijskoffie met room en een smaakje, had al genoeg "gewone" koffie gehad 's morgens! In het vliegtuig naar Schiphol zat ik naast een oudere Indonesische dame van Chinese afkomst die in Duitsland woonde. Heel aardig en heel grappig, we spraken in 3 talen (soms door elkaar) met elkaar: Duits, Engels en Indonesisch. Om 23.45 gingen we de lucht in, om 02.00 uur kregen we ons diner en daarna gingen de lichten uit en moesten we slapen. Wat overigens redelijk ging, wel veel last van m'n rug... Alles ging helemaal op tijd en waarschijnlijk hadden we de wind mee want we landden zelfs een kwartier "te vroeg" op Schiphol!
Het was net licht dus ik kon in ieder geval zien dat het regende. Gelukkig niet hoe koud het was maar dat voelde ik later wel...
Afgehaald door 2 lieve mensen en daarna door naar den Haag -waar we om 9 uur voor de deur stonden- om even Judith en Tom en de kindjes te zien en te knuffelen. Koffie en thee en naar Meppel waar het 's middags gezellig was met Marijn, Wes en hun kindjes.
Heb inmiddels het meeste opgeruimd, de wasmachine draait, de foto's zijn overgezet op de laptop, ik durf niet te zeggen hoeveel het er zijn, veel, maar er zullen er ongetwijfeld nog worden gedeleted.
Op naar de volgende reis!!!!!
Amatoooooooooo...!!!