Pulau Hatta

Selamat siang semua!
Maandagmorgen 23 maart. Op tijd naar Ceisar waarvandaan de boot naar Hatta zou vertrekken. Had al eerder kennis gemaakt met Remco en Ilja, een Nederlands stel uit Leiden, allebei duikinstructeur. Zij gingen ook mee met deze boot, verder alleen een paar mensen van Neira. Remco had de avond ervoor bijna 3000 boeken op mijn tablet gezet maar ik kan ze niet lezen omdat er nog een "lees"programma moet worden geinstalleerd.
Naar Hatta gevaren en aangekomen bij de homestay van Sofian waar ik vorig jaar was. Alle kamers vol. Poosje gewacht, maar alvast een eind gesnorkeld en weer terug. Het bleef vol, er gingen geen mensen weg. Iemand van de homestay bracht me naar Sarah en Adi, een homestay met maar 2 kamers. Aardige mensen maar ik wilde eigenlijk de volgende dag kijken of er bij Sofian een kamer vrij zou zijn. Dat duurde niet zo lang,'s avonds wist ik al dat ik veel liever bij Sarah wilde blijven! Wat een mensen, Adi maar vooral Sarah, ze verwennen hun gasten tot en met, bijna te veel. Steeds vragen of je koffie of thee wilde en tijdens het eten riep ze wel 50 keer "makan, makan, makan!" We moesten eten!!! En het eten was heerlijk, elke morgen en elke middag besteedde ze een paar uur aan de voorbereidingen. Ik zat er met een stel, Nicola uit Italie en Permilla uit VS/India, ze woonden in India en waren op wereldreis. Leuke mensen, ze was alleen heel pietluttig met eten, ze was eigenlijk veganist. Had ook haar eigen kiemen en drankjes e.d. bij zich en maakte regelmatig een soort guacomole salade, lekker, ik moest alles proeven.
's Middags natuurlijk een heel eind gesnorkeld. Wat op Hatta zo mooi is, is dat de homestay aan het strand staat, je loopt de zee in en 10 of 20 meter verder (ligt aan het getij) is het koraalrif. Prachtige koralen en idem vissen! Elke keer is het weer een verrassing dat het zo mooi is! Hier vermaak ik me wel een poosje! Tegen de avond regende het wat, net te veel om buiten te zitten maar aan de voor-/straatkant van het huis konden we onder de overkapping zitten. Dat was gezellig, de hele buurt kwam wel langs en maakte een praatje.
's Nachts schrok ik wakker omdat ik iets tegen mijn benen voelde, echt schrikken dus! Maar het was de kat die door het open raam naar binnen was gekomen, heeft lekker bij me op bed geslapen. Toen ik het de volgende morgen aan Sarah vertelde zei ze dat ze dat echt niet wilde. En de rest van mijn verblijf ging de kat 's avonds onder een ogekeerde plastic mand met een zware plank erop... Ze was gek op beesten, ze hadden 2 katten, een oude hond, een stuk of 6 kippen en hanen en een vogel die uit het nest was gevallen of zoiets. Die zat in een mandje in de keuken en elke dag kreeg hij een mandi (bad), voerde Sarah hem en moest hij een poos in de boom zitten. Benieuwd of hij het overleeft!
De volgende dag een heel eind gelopen naar kampung Baru, het andere dorpje. Ik zat in kampung Lama. Ik wilde daar ergens koffie drinken maar natuurlijk nergens een gelegenheid. Tot ik een hele kleine warung zag waar een oude vrouw voor zat en een jongen van een jaar of 14/15. Gewoon gevraagd of ik daar koffie kon kopen en daar op kon drinken. Ze vonden het wel vreemd geloof ik, maar ik kreeg een zakje koffie, de jongen ging naar achteren en kwam met een thermosfles warm water, een glas en een potje suiker terug. Alles werd naar me toegeschoven en ik mocht het zelf klaarmaken. Hb er een hele poos gezeten en gepraat. De jongen sprak een beetje Engels, oma helemaal niet. In de hitte weer terug gewandeld en onderweg nog een mooie varaan gezien van ongeveer een meter lang. Toen ik hem op de foto wilde zetten verdween hij in de bosjes...
's Middags weer gesnorkeld, het was bloedheet. Permilla een heleboel Indonesische woorden geleerd, zij riep een woord, ik gaf de vertaling en zij schreef het op. Ze hadden geen boekje o.i.d.
De volgende dag kwam er 's morgens iemand voor een kamer. Eigenlijk waren de 2 kamers bezet maar Sarah ging naar hun eigen slaapkamer, verwisselde het laken en voila, daar kon hij slapen. Toen ik vroeg waar zij dan gingen slapen kreeg ik geen duidelijk antwoord. Later bleek dat ze buiten sliepen! Was een leuke man, trouwens, Chavi uit Spanje.
Toen ik later op het muurtje zat (daar zat iedereen regelmatig) kwam Ceisar langs met nog 2 anderen, ze gingen zijn grond bekijken waar hij een huisje of kleine homestay wil bouwen. Of ik mee ging. Natuurlijk, dus in de boot gestapt, het was aan het strand verderop. Mooi stukje land, als je daar iets bouwt heb je je eigen stukje strand en dus ook zee... Wow, wil er wel een kamer kopen! Wie weet, heb het er al over gehad! Leuk om te bedenken hoe je dat allemaal zou willen!
Ceisar was bij Suffri, ook een bekende van vorig jaar. Hij noemt mij altijd sedaap (verrukkelijk) haha, weet eigenlijk niet waarom. Ook die is aan het bouwen, 2 kamers. Ook op Hatta wordt het elk jaar drukker met toeristen.
Overlegd dat ik zaterdag weer naar Neira terugga met de public boat.
's Avonds naar Suffri gegaan, hij was er nog om een paar liedjes te zingen en moest daarna weg om te helpen met de voorbereidingen voor een bruiloft op zaterdag. Toen bleek dus ook dat ik zaterdag niet terug kon omdat de man van de boot ook naar de bruiloft moest. Zo simpel is het hier, de boot ging gewoon een dag later. Toen Suffri weg was nog een poos gezongen met de jongens die er waren. Ze hadden een ukelele waar ze om de beurt op speelden. Bijna al die jongens daar kunnen mooi zingen! Toen ik (begeleid) terugging zat Adi halverwege op me te wachten. Hij vond het niet vertrouwd dat ik alleen zo laat (het was nog geen 11 uur) terug moest... Ik voelde me 16, het was net of mijn vader me op kwam halen haha!
De volgende morgen klaagde Sarah over pijn in haar schouders, heb haar lekker gemasseerd met mijn heat lotion! Een extra zakje achtergelaten en tege Adi gezegd dat hij het later moest doen. Ze had ook kiespijn maar daar had ik niets voor...
Gelukkig kon ik met een andere boot terug, Ceisar regelt het duiken, dus er gaat regelmatig wel een boot met duikers terug. Normaal kan dat niet maar ik gelukkig wel! Terug naar Neira!
Amatoooo!