Dansa

Selamat pagi semua!
Ik ga even wat grotere stappen maken...lastig maar anders wordt het te veel/te lang...
Terug op Neira. De eerste 3 homestays waar ik naar een kamer vroeg waren vol. Toen naar hotel Maulana. Beetje verouderd, vergane glorie. Verbleekte foto's aan de muur van o.a. een bezoek van Prins Bernhard...
Maar wel een mooie grote kamer! Voor de lunch zelf maar eens guacomole gemaakt maar die van Premilla was lekkerder om eerlijk te zijn... Gelezen, ge-internet bij Cilu Bintang (Abba) en me "voorbereid" op het feest om 22.00 uur in de "rumah adat" (soort gemeenschapshuis) tegenover het hotel vanavond i.v.m. de nieuwe kora-kora boot. Er worden verschillende dansen opgevoerd, dus heel interessant!
Er naar toe lopend kom ik een paar jongens tegen waarvan ik de ene, Cinta, al eerder heb ontmoet. De andere, Azwar, zijn vriend praat honderduit en op een gegeven moment vraagt hij: "Miss, are you 35?" Hahaaa dat is me lang niet gevraagd! Toen ik ontkennend antwoordde kwam de klap op de vuurpijl: "More or less?" Hahaaaaaa!!! Wat een lieve jongen! Hij wilde ook nog met me wandelen maar dat leek me niet zo'n goed idee, hij was denk ik rond de 20...
Maar wel heel veel informatie van hem over de dansen. Eerst de cakelele, een dans uitgevoerd door jongens in een soort Oud Hollandse soldatenkledij. Ik had ze al heel vaak zien oefenen, Daarna dezelfde jongens plus meisjes/vrouwen die de maruka deden. Mooi, met witte zakdoeken zoals die hier veel worden gebruikt bij verschillende dansen (lenso putih). Het lied was bijna een mantra, steeds herhaling, heel mooi! Wat wel leuk was, was dat ik mijn vrienden ook eens in een andere hoedanigheid zag. Ceisar speelde op de tifa (trommel) en Abba later op een ander instrument waarvan ik de naam niet meer weet. Tussen de dansen door kwam Ceisar naar me toe en vroeg of ik binnen wilde kijken. Maar natuurlijk, even een kijkje achter de schermen is altijd leuk!
Van de eigenaar van Maulana (die op de avond van het feest met rolstoel en al door 6 mannen een hoge trap werd opgetild...) hoorde ik later het verhaal nog eens weer. Wat wij brave Hollanders daar hebben gedaan: meer dan 11.000 Bandanezen vermoord door "onze" Jan Pieterszoon Coen alleen omwille van de specerijen en dus geld.
Zondagmorgen werd ik weer wakker met getrommel. De kora-kora boot ging het water in en dat gebeurde ook weer met het nodige ceremonieel, dansen en muziek. Een hele poos staan kijken, er stonden stoelen midden op straat opgesteld, ik moest zitten en kreeg kue en cake...
Geluncht met lontong, sate en een cendol (drankje), super! Ineens kwam ook Sofian binnen van Hatta, hij was op Neira en had me zien zitten. Samen naar Ceisar gelopen, koffie gedronken en gekletst met de mannen. Lekker gezwommen, de zee was weer schoon. Besloten om nogmaals een paar nachten naar Hatta te gaan!
Toen ik later voor mijn kamer zat legden er 3 boten aan met allemaal weer verklede mannen. Ze gingen in optocht het dorp in, weet niet waar het mee te maken had.
De volgende dag maar eens naar het kleine haventje gelopen waar de public boten vertrekken naar de kleine eilandjes. Kwam er eerst Sofian weer tegen en daarna Chavi, de Spanjaard met wie ik bij Sarah had gelogeerd. Gezellig even koffie gedronken. Ondertussen was mijn SD kaart voor het fototoestel vol (8GB!). Ik had geen extra lege meegenomen naar Banda omdat ik dacht dat 8GB meer dan genoeg zou zijn, maar veel gefilmd. Kom ik Maga tegen en vraag ik hem waar ik zo'n ding kan kopen hier, werkt iets anders dan bij ons. Achterop zijn ojek, hij wist wel een adres. Met een noodgang van nog geen 20 km per uur een heel eind gereden. De eerste kaarten pasten niet, gelukkig was er nog 1 die wel paste, weer gered!
Terug naar de kamer waren er allemaal "uniformen" bij het hotel. Het is druk hier momenteel, morgen begint een koran-citeer-wedstrijd waarvoor heel veel mensen van Ceram zijn gekomen. En er is iets voor de uniformen, ben er niet achter wat precies.
's Avonds weer lekker gegeten, op de terugweg kwam ik Azwar weer tegen die zei dat ik er zo "young and fresh" uitzag (haha)... Daarna Reza die ging eten en vroeg of ik meeging. Oké, alleen om wat te drinken. Hij ging naar Cilu Bintang, er waren nog puddinkjes over van het buffet, daar kreeg ik er eentje van, lekker! Was weer leuk, er zat een Amerikaanse man gitaar te spelen en die kende zowaar Molukse muziek!
Na het eten met Reza naar Ceisar gelopen waar de anderen uiteraard ook waren. Bier gehaald en in het redelijk donker (de electriciteit was weer eens uitgevallen maar gelukkig scheen de halve maan helder) gezellig gezeten. Een groot voordeel: je kunt de sterren supergoed zien!
Morgen weer naar Hatta, super!
Amatoooo!