NOGMAALS GILI

De laatste hele dag op Gili Air weer mooi op tijd op (ja het is niet altijd feest...) en om 9 uur waren we bij ons fietsenverhuurbedrijf. Een paar karretjes geprobeerd, het waren geen Batavussen of Gazelles... Maar...ze deden het prima, mandje erop was ook handig voor de tassen en we gingen op pad. De bedoeling was om het eiland rond te fietsen. Dat was goed te doen, en onderweg konden we hier en daar stoppen om te kijken, wat te eten of te drinken, foto's te maken, te zwemmen of wat dan ook...
In het "centrum" (bij de "haven") zagen we een stel mannen een compleet huis tillen en verhuizen, leuk om te zien! Bij de warung koffie gedronken en even wat lekkers ingeslagen voor onderweg, we blijven per slot van rekening Nederlanders.
Het was wel weer heel erg warm die dag (we klagen niet hoor) maar we hadden wel weer veel last van kokoswater. Dat behoeft enige uitleg denk ik: toen we in Ubud in een warung soto ayam zaten te eten zaten er naast ons 2 meisjes, zeg maar dametjes. De ene zweette nogal, over haar hele lijf maar ze verzekerde steeds dat het geen zweet was maar kokoswater, ze dronken uit een kokosnoot. Sindsdien hebben wij ook regelmatig last van kokoswater:).
Zoals gezegd het eiland rond, de enige wegen die er zijn, zijn zandwegen. Het enige vervoer wat er op het eiland is, is de fiets, paard en wagen of de benenwagen. Geen gemotoriseerd iets te bekennen, wat een rust! Zandwegen met dit weer betekent ook dat we ongeveer de helft hebben gefietst (vooruit, misschien iets meer) en de andere helft moesten ploegen door het mulle zand. Maar dat was helemaal niet erg, het pad loopt direct langs de zee dus steeds een mooi uitzicht. Een vorige keer had ik dit ook gedaan en ik herinnerde me dat er aan de andere kant van het eiland een paar homestays waren en een paar warungs. Nou, ook dat was iets veranderd... Er waren nog wel stukken waar niets was maar het overgrote deel was inmiddels bebouwd. Kan het me voorstellen, de mensen daar moeten ook leven en verdienen maar jammer is het wel. De vorige keer schreef ik dat het jammer was dat we linksaf waren geslagen bij de haven en dat was omdat het aan deze kant toch veel rustiger was...
Lekker koffie gedronken in een ligstoel aan het strand, weer verder en voor we het wisten waren we al bijna rond! Eindje teruggegaan en gevraagd of we mochten liggen in een mooi, ja hoe zeg ik dat, bouwwerkje op het strand mochten liggen. Planken op poten, kussens erop, dakje erboven,heerlijk!
De lucht werd al aardig donker maar volgens de ober ging de regen de andere kant op, naar het vasteland van Lombok. We besloten toch maar naar huis de gaan en daar lekker even bijgekomen. We hadden de fietsen nog en wilden ook nog een paar weggetjes die we hadden gezien in naar het binnenland. Zo gedaan en het was echt heel mooi! Weinig toeristen, winkeltjes, huizen en wij lekker op de fiets. Onderweg even wat gegeten en daarna wilden we weer richting kamer, konden we onderweg mooi de fietsen weer inlveren. Helaas, we waren net bijna bij de haven toen het begon te regenen. En al snel regende het heel heel hard. Er was daar jammer genoeg geen warung in de buurt die we op tijd zagen maar we zagen wel een paar stoeltjes staan ergens onder een afdak. Fietsen aan de kant en gaan zitten. Het bleef regenen en gelukkig hadden we nog 2 zakjes kroepoek. Opgegeten. Het bleef regenen en ik hard lopen naar een warung aan de overkant voor koffie. Koffie habis (op). Hard lopen terug. Het bleef regenen, steeds harder zelfs, en we bleven niet meer droog. Marja hard lopend naar een winkeltje ernaast om te vragen om 2 plastic tassen om onze tas in te doen, wat lukte. Dan maar nat, we besloten om erdoor te gaan. Zo gedaan en wat denk je: net toen we goed nat waren werd het droog.... Maar we hadden wel dikke lol en reden met de benen omhoog door de giga plassen...
's Avonds gegeten bij een "echte" warung, weer een shock voor Marja haha. Ze moest naar het toilet, dat viel niet mee. De wastafel was een stuk hout waarin een soort cementbak was gedrukt:).
Maar het eten was weer heel lekker, ik had martabak, wat ik nog nergens op de kaart had gezien. J
Na al deze belevenissen waren we er hard aan toe om alweer op tijd naar bed te gaan. We moesten de volgende morgen weer op tijd op om de boot naar Padangbai te halen, die ging om 9 uur.
En nu straks eerst weer koffie. Marja opzoeken, wie weet heeft ze weer een pen weggedaan om nog iets in haar rugzak te kunnen stallen (we zeggen steeds: als je een pen achterlaat kan er weer een sarong bij...). Ze heeft voor morgen een andere kamer omdat de kamer waar we nu zitten nogal achteraf ligt en ze niet 's avonds in het donker alleen daarheen wil. Kan ik me goed voorstellen! Ze heeft als het goed is een prachtige kamer midden in Ubud (Forti bij ALIT!). Daar is ze nu heen om te bespreken, ik aan de blog en dan is er.........
Sampai nanti semua!