NATSEPA AMBON

Selamat sore semua!
Ik kan niet meer nakijken wat het einde was van de vorige blog, zit als ik dit alvast schrijf op Banda Hatta zonder enig bereik en heb de blogs in docs al gewist, sukkel die ik ben! Maar ik zat in ieder geval al bij de Lunterse Boer.
Gezwommen, geluierd, rujak gegeten bij Mama Yoke Maatita die ik nog kende van vorige keren op Natsepa Beach en andere lekkere dingen gegeten zoals sukun (broodboomvrucht) en cempedak (nanka/jackfruit). Heb goed proberen te kijken hoe ze de saus voor de rujak maakte, hoop dat het mij ook een keer zo gaat lukken!
Ondanks de ruim gebruikte Deet toch nog behoorlijk last van de muggen, het zijn er nogal veel hier... 's Avonds gegeten bij een kleine warung langs de kant van de weg, zou je dat willen: een restaurant zoek je hier tevergeefs. Als toetje bij het stalletje van An Manuputty nog een es kelapa mudah, yummie. Jongetjes op fietsen zonder licht deden wedstrijdjes hardrijden op de doorgaande drukke weg. Iedereen vond het grappig, ondenkbaar bij ons.
Een hele poos aan zee gezeten bij een bijna volle maan (2 dagen later). Later begon het heel hard te waaien, iedereen van de homestay was in rep en roer om dingen vast te zetten. Elektriciteit viel uit op een gegeven moment en er werd een kaars gebracht. Er kwam geen regen en na een tijdje deden de lampen het weer. Heerlijk geslapen!
Toen ik de volgende morgen wakker werd was de hele familie al weer bezig. Een paar mensen liepen in prachtige Molukse dracht rond. Het bleek dat Eni, één van de dochters, een graad had behaald o. i.d., ze was nu in ieder geval guru (leraar) ekonomi. Een gedeelte van de familie ging daar naar toe, een ander gedeelte verbouwde de boel voor een feest. Haar vader had zich aan me voorgesteld, een indrukwekkende man (vond ik) met een zeer stevige handdruk, een mooie stem en indringende ogen. Een poosje later hoorde ik hem vlak voor ze vertrokken uitgebreid en hard bidden samen met de hele familie. Natsepa is een christelijk dorp, net als bijvoorbeeld Waai. Tulehu, ertussenin, de plaats vanwaar de boten vertrekken, is dan weer islamitisch.
Inmiddels was het tijd voor mijn ontbijt, was benieuwd. Yes, witte boterhammen, een stuk of 7, Blue Band boter, hagelslag, pindakaas en een soort Duo Penotti, heerlijk! Maar niet heus, met veel moeite 1 boterham naar binnen gewerkt... Morgen maar alleen thee heb ik aangegeven aan één van de dames. Alle vrouwen waren heel druk met koken en de mannen met (ver)bouwen, er zouden de hele dag mensen komen. Vond het superleuk om mee te maken!
Weer een wandeling gemaakt, je kunt hier niet zo veel kanten op: linksaf of rechtsaf (misschien zijn er meer mogelijkheden maar ik heb ze nog niet gevonden). Ik werd al geroepen door An. Daar zat een schoolklas met hun juf. Weer leuk gepraat met kinderen en juf Marlissa. Thuisgekomen waren de mensen terug van de afstudeerceremonie. Eni liep er prachtig bij, sarong en kebaya en zo nu en dan daar overheen haar toga en baret. Ik kreeg van haar de uitnodiging om mee te eten dus gauw een jurk aangetrokken en lekker mee gaan lunchen. De meeste gasten kwamen later en het liep in en uit, er was dus ook de hele dag door eten. Toen ik vanmorgen vertrok naar de Beach kwam er net een man aanlopen met een houten karretje waarop een enorme geluidsbox... Later bleken er nog een paar te zijn gekomen en bij thuiskomst jawel, keiharde muziek en niet eens Moluks. Later wel gelukkig maar nieuwe muziek en keihard.
Op het strand gelegen, gelezen, gezwommen, niets bijzonders. Bij de kamer was Etty er al weer, oma. Ze vond me wel leuk geloof ik, soms was ze niet weg te slaan. Één keer viel ze op mijn terras in de stoel in slaap haha. Maar ze is heel aardig. Wat me opviel was dat ze de hele dag rondliepen met de 2 kindertjes die er waren, Etty en Tika. Etty was 2, liep soms zelf maar werd constant opgetild. Tika kon nog niet lopen maar ze ging van de ene hand naar de andere. Bij het feest sliep ze eindelijk, werd ze weer doorgegeven en was weer wakker. En dan heel hard gandong (soort wiegen)... Iets andere pedagogische inzichten dan bij ons maar het waren wel 2 lieve vrolijke kinderen dus ja, wat is goed?
Op Natsepa Beach waar ik inmiddels bijna kind aan huis was had ik inmiddels kennisgemaakt met Ronny. Een leuke jongeman die graag Nederlands wilde leren. Ik had een lijstje gemaakt met veel voorkomende woorden e.d. en hij maar oefenen. Ik geloof dat ik al met al wel 3 uur bezig ben geweest met het verbeteren van de uitspraak. Moeilijk hoor, Nederlands! Maar leuk om te doen.
Weer thuis werd ik uitgenodigd om ook 's avonds mee te eten. Er waren weer andere mensen, weer gezellig en lekker. Ik zou de volgende dag om 11 uur worden opgehaald door dezelfde chauffeur maar kwam 's avonds aan de praat (en aan de zang) met Akila, de man van de homestay die gezellig bij me was komen zitten. Toen bleek hoe dom ik eigenlijk bezig was, Ambon lag de hele andere kant op dan waar ik moest zijn voor de boot. Dat was niet helemaal goed tot me doorgedrongen hoewel ik het wel wist. Dus spontaan besloten om daar nog een nacht te blijven.
Tot de volgende blog, amatooooo!