BANDA NAIRA

Selamat pagi semua!
De dag van vertrek naar Banda! Vroeg op, moest om 8 uur bij de haven zijn. Om 7 uur schalde de muziek alweer uit de boxen die er nog stonden van het feest. Afscheid nemen van iedereen, dat kostte wat tijd want het waren er veel, en weer met Akila de bus in op naar de haven in Tulehu. Stel je even iets anders voor dan een haven bij ons: het is een stenen pier waar een paar boten aan liggen...
Kaartje gekocht en opgestapt (of ingestapt? weet het eigenlijk niet). We moesten nog "even" wachten, vertrektijden zijn hier flexibel. 9 uur werd bijna 10 uur. Het was niet erg, genoeg te zien en het was een mooie nieuwe boot waarmee de overtocht binnen 4 uur zou gaan i.p.v. een duur van 5,5 of 8 uur met andere boten. Tijdens het wachten zag ik ook ineens Azwar uit Banda Naira, hij ging ook met de boot met zijn vriendin. Hij was dit jaar op de vakantiebeurs in Nederland waar ik hem natuurlijk gesproken had. Leuk weerzien zoals zo vaak hier. Eindelijk vertrokken we en inderdaad, binnen 4 uur gearriveerd op Naira. Waar het heel hard regende. Ik wilde eigenlijk naar een bepaalde homestay maar die was wat verder weg dus toen maar m'n cape aangedaan (jaja, ook nog bij de hand, vooruitziende blik) en naar hotel Maulana gelopen, vlak naast de haven. Ze vroegen veel te veel voor een kamer maar na enig afdingen werden we het eens voor 150.000 rp minder haha, ik leer het al aardig...
Later werd het droog en weer mooi. Werd telefonisch uitgenodigd om later of 's avonds bij "de buren" langs te komen, daar zaten mensen die ik kende. En Bada gebeld, die was helemaal blij. Ik wilde de volgende dag naar ze toe (wat ik ook gedaan heb) maar ze wilde me perse 's avonds zien dus een afspraak gemaakt voor 21 uur. Gegeten, gepind en weer naar de kamer. Ik hoorde zingen bij "de buren" , kon me niet bedwingen en ben er naar toe gelopen niet wetende wie er op dat tijdstip allemaal zouden zijn. Kreeg gelukkig een warm welkom , kende er i.i.g. 2: Eddy en Ceisar. Ben gewoon maar gaan zitten en mee gaan zingen. Het duurde voor mij niet zo heel lang omdat Man en Bada om 21 uur kwamen maar de fles sopi kwam toch tweemaal langs... Tegen die tijd teruggegaan en ze zaten net in de tuin van het hotel. Wat te drinken besteld en een uur gekletst, was weer gezellig. Ik had een mini-fotoboekje voor hen gemaakt, had ik vorig jaar beloofd omdat Bada toen dacht dat ze mijn boekje mocht houden. Ze heeft hem geloof ik wel tien keer doorgekeken. Foto's van vorige jaren bij hen op Banda en foto's uit Nederland. Heel leuk kado-idee! Inmiddels was er nog veel lawaai bij de buren (zonder zingen, meer met sopi) maar voor mij was het tijd om te gaan slapen, dus sampai nanti semua, amatooooo!