VOC

Wat lijkt Ambon al weer ver weg! Net het laatste stukje nog even gelezen om te zien waar ik was gebleven. Na het internetcafe had ik nog de hele middag. En kreeg een telefoontje van mijn FB vriendin Beby Tuwanakotta (maar ze heet Anna) dat ze op me zat te wachten. Helemaal niets afgesproken ofzo maar naar haar toe gegaan en ze had het plan om naar Suli te gaan, naar het strand. We gingen met een minibusje, dat alleen is al heel leuk om te doen! Gelukkig waren ze niet zo afgeladen als ik wel eens heb meegemaakt. Daar heerlijk gelopen en weer rujak gegeten. Ging goed met m'n voet, was alleen nog een beetje dik. Nu weer 100% trouwens. Na het strand zijn we nog naar haar zuster geweest die hoog in de bergen in Ambon stad woont. Heel gezellig, (bijna) iedereen is supervriendelijk! Daarna nog even ergens wat gegeten, cop Makasssar, een soort soep met lontong (kleefrijst), heerlijk! Daarna ging Anna weer naar huis en ging ik eerst naar m'n "hotel" om m'n rugzak op te halen en daarna naar de boot. Al allemaal mense natuurlijk, ik kon er zo op. Na vragen waar deck 5 was met een hutnummer m'n spullen prinsheerlijk geinstalleerd in mijn gedeelde 4-persoons hut. Achteraf daar geslapen met 3 vrouwen. Natuurlijk moest ik weer klauteren naar het bovenste bed maar met enige moeite ging dat:).
Daarna naar buiten/boven, alles even bekijken. Kwam alweer aan de praat met een man uit Banda, Maga, een onderwijzer die terugging na een project op Ambon. Toen we later op het bovendek zaten kwamen er allemaal mannen bij die hij kende van Banda. Nou, dat werd gezellig, er was een gangmaker bij en eentje die steeds zong. En op Banda zijn de traditionele Molukse liedjes helemaal nog niet vergeten of oubollig, ze worden nog volop gezongen! Ook op de boot dus, haha toen ik meezong hadden ze natuurlijk dikke lol dat ik veel liedjes kende. Kortom een leuke avond! Om een uur of 11 gaan slapen en afgezien van het steeds horen van het gepiep en gescharrel van muizen en/of ratten heb ik goed geslapen!'s Morgens was een ontbijt inbegrepen (tweede klasse), nasi uiteraard met een eitje.
Aangekomen op Banda werd ik al opgewacht door de broer van Maga die een guesthouse had. En daar zit ik nu. Moet zeggen dat het aan de ene kant lekker rustig is maar qua strand enzo valt het een beetje tegen. Je moet bijna altijd een eind rijden voor je op een strand bent. Nou ja, ik loop wat, ze hebben 1 Nederlands boek, bijna uit en Maga en Man (de broer) hebben me al veel laten zien. Veel gebouwen nog hier uit de VOC tijd. Heel bijzonder en ik vind het heel interessant.
En gistermorgen vroeg Man (ook onderwijzer) of ik mee wilde naar 2 van zijn scholen. Ook leuk natuurlijk, dus maar weer achterop de ojek. Toen we er waren bleek dat er van mij verwacht werd dat ik zo'n beetje Engelse les ging geven haha. Ik moest multiple choice vragen op het bord schrijven (in het Engels en zelf bedenken) en dan moesten de kinderen antwoord geven. Eerst sta je daar met de mond vol tanden maar het was heel leuk! Maar wat is het onderwijs anders, heel rommelig, alle kinderen roepen en praten door elkaar heen, niet even maar constant. Het is eigenlijk heel slecht onderwijs. Boeken hebben ze ook bijna niet.
Nu wil het toeval (?) dat in het huis van mr. Man een mooie wereldatlas ligt waarin voorin staat "Donated to the schoolchildren from Banda by ....". Maar hij ligt dus bij mr. Man thuis!!!
Het mooie is wel dat mijn kamer inclusief 3x eten is! Dichtbij is verder ook niets waar dat kan, dus wel prettig. En zijn vrouw is heel aardig!
Vanavond zou er een liedjesavond zijn bij Abba, een van de anderen op de boot. Maar er wordt wel vaker iets gezegd en als je later vraagt kijken ze je aan of je gek bent, dus maar even afwachten... Weet nog niet precies wat ik nu verder ga doen, eerst mijn Bali-friend even afwachten (of hij nog komt). Waarschijnlijk nog wel naar Kei, maar Tanimbar valt zeker af i.v.m. te weinig tijd en Aru is nog even afwachten. De boot gaat soms maar 1x per 2 weken! Dan kan ik niet op tijd terug zijn...
Hopelijk kan ik hier nog eens op het net, anders kon het wel in de school zei Maga. Maar of dat echt kan...
Ik moet nu naar huis, pulang, want de lunch staat op me te wachten!
Amatoooo!