Naira - Tidar - Ambon

's Morgens om 7 uur vertrokken we woensdag de 30e van Ay weer terug naar Banda Naira. Gelukkig was er behoorlijk wat ruimte op de boot, kon deze keer breeduit zitten! Toen ik opstond was het uiteraard nog donker (half 6) en zag ik een heel heldere ster. Ik denk laat ik die eens fotograferen, zoomen en dan kijken wat het wordt. Meestal gewoon een grote vage ronde witte stip. Maar deze keer zag ik een soort ringen/cirkels op de foto, heel bijzonder! Thuis maar eens googelen welke ster/planeet dat kan zijn!
Rob de Canadees zat ook op de boot, toevallig reizen we zo'n beetje tegelijk overal heen en we komen elkaar telkens weer tegen. Niet erg want het is een leuke man, echt een reiziger. Ik zat lekker tegenover een man die steeds zijn neus zat te snuiten in zijn t-shirt en dan vervolgens de restanten daar ook in smeerde, gatver!!!!
We gingen voorspoedig en om kwart over 8 hing ik bij Bintang Laut, de homestay in Naira al over de rand van de vlonder om naar de vissen daaronder en -voor te kijken. Ros, de eigenaresse, zei n.l. dat er een kleine mandarinvis rondzwom en die zijn best wel bijzonder, allemaal kleuren en een bepaalde tekening. Gelukkig, ik heb hem gezien en een beetje vaag op de foto. Lastig foto's maken van onderwater dingen, het bweegt steeds. Het dorp maar eens ingelopen, ik moest toch m'n geleende boek nog terugbrengen. Er was niemand en er kwam niemand dus ik heb hem stiekem geruild voor een ander Nederlands boek dat ik zag. Dat heb ik de volgende dag netjes teruggebracht hoor, was nog niet uit maar ja.... Weer een heerlijke soto ayam gegeten, die maken ze hier fantastisch!
De volgende dag zou ik "vrij" zijn, wat laatste Banda-dingetjes doen, even mailen enzo, M. zou met een Engels-Frans stel en de 2 vissers Mohammad en Abdullah gaan vissen bij Malaukan, de rots waar we eerder waren geweest. Maar...de volgende morgen kwam Lily, het meisje zeggen dat ze niet meegingen omdat Dave, haar vriend, heel ziek was. Wat nu, ze hadden al betaald en wilden ook het geld niet terug. Oke, het kwam er op neer dat ze met z'n allen mij hebben overgehaald om nog een keer mee te gaan. Ik moet zeggen: het was veel te lang (van 7-15!) maar wel de moeite waard! We hebben 9 grote tonijnen gevangen, waarvan de 2 grootste zo'n beetje 60 a 70 kg. p. stuk wogen! Ik raakte nog bijna een paar vingers kwijt omdat ik de lijn vasthield voor 1 van de vissers die op dat moment M. hielp met een hele grote vis. Maar op datzelfde moment (30 seconden later) had ik ook beet en het was geen kleintje! Ik had de lijn in m'n blote handen (je moet eigenlijk altijd handschoenen aan) dus die sneed er lekker door...:(! Het brandde heel erg, maar gelukkig bleef het bij 4 sneden in 4 vingers. Ze hadden een lunch meegenomen, gekookte cassave met gebakken ei, wel lekker maarhet duurde me allemaal wel te lang. Om 3 uur terug en een paar vissen uitgedeeld. 1 voor Ceasar, de duikman, 1 voor Ros, onze "hospita" en 1 voor het stel wat niet mee kon (nou ja, voor Abba, de eigenaar van hun homestay). Waarbij we door Abba werden uitgenodigd om daar gratis te komen eten (terwijl dat het duurste eetadres van Naira was). 's Avonds eerst naar Ceasar om de snorkelspullen terug te brengen en daar sashimi geproefd, dunne plakjes rauwe tonijn met soja/wasabi, verrukkelijk!!! En vervolgens lekker en gezellig gegeten bij Abba. Weer veel verhalen gehoord van allerlei mensen, het stel met de zieke jongeman gaat na hun vakantie in Nieuw Zeeland wonen, avontuurlijk! Niet te laat naar huis, het was weer spannend hoe laat de volgende dag de boot zou vertrekken. Eerst was het 5 uur, toen 7 uur, vervolgens 6 uur en later weer 7 uur. Niemand weet het en er is geen vast schema. Voor de zekerheid de wekker maar om 4.30 gezet...
Als service werd er de volgende morgen door Ros bij iedereen om 4.30 op de deur geklopt... Spullen gepakt en vervolgens meer dan 1,5 uur zitten te wachten omdat het toch 7 uur wordt... het blijft lachen! Maar goed, om 10 over 7 voeren we op de Tidar , een gigantische Pelniboot, de haven uit en was het sampai jumpa (tot ziens) Banda. Hele goede reis gehad, duurde ongeveer 8 uur, rustige zee. Wat wel weer heel erg was, was dat de bemanning heel vaak alle vuilnis en rotzooi in de zee gooide. Er hingen meerdere afvalzakken, ze verzamelden de troep en dumpten het vervolgens in zee!!! M. is dan wel weer zo iemand die naar beneden gaat, iemand wil spreken en vervolgens gaat zeggen dat ze dat niet mogen doen enz. enz. Het bleek dat hij behoorlijk wat medestanders had, het personeel was er ook niet gelukkig mee maar wist niet wat anders te doen. Wat ik wel weet is dat ik als ik weer thuis ben een brief ga sturen naar de Pelni directie. en gelukkig meerdere mensen met mij. Wie weet helpt het ooit... Om een uur of 3 arriveerden we in Kota Ambon!
Daarover morgen meer, amatoooooo