Tanah Toraja II
Door: yoke
Blijf op de hoogte en volg Joke
15 September 2011 | Indonesië, Batavia
Help, ik loop achter! En ik heb zo veel te schrijven...hoe komt dat goed!
Ik was gebleven op de markt bij Rantepao. Hierna gingen we (gids Yakob en ik) eerst in een bemo (busje) de bergen in. Het laatste stuk gingen we lopen. Ook weer dwars door de sawa's hoewel heel andere sawa's dan op Bali. Andere indeling, andere bevloeiing, heel ander landschap. Maar wel mooi. Was weer een heel geklim en geklauter soms. Y. zei later tegen me dat hij had verwacht dat ik het moeilijk zou hebben om te lopen (had ook alleen maar slippers) maar erna zei hij dat ik goed was in "tracking" en "a strong woman" haha, toch maar weer mooi meegenomen! Uiteindelijk aangekomen bij een Toraja huis waar ze een paar kamers verhuurden. Een ervan was voor mij. De mandi en toilet was ergens verderop in de (soort) tuin, de "kamer" was bovenin het huis en niet meer dan een ruimte zo breed als een matras met 1 mter erachter. Maar was wel leuk allemaal, een biertje gehaald en gezellig met Y. op het 'balkon' gezeten. Toen ik vroeg waar hij sliep zei hij dat er eigenlijk voor gidsen meestal geen slaapplek was. Ik had al gezien dat er achter mijn kamer nog een ruimte was met een paar matrassen en zei dat hij daar dan toch wel kon slapen, anders moest hij buiten. We zaten op 1400 meter hoogte dus was best koud 's avonds. Officieel mocht dat niet maar hij vond het een goed plan en we hadden veel lol omdat ze het niet mochten merken... Klinkt misschien onnozel maar was echt een leuke avond en het plan is gelukt ha ha! De volgende morgen ook eerst weer een heel eind naar beneden gelopen, over de weg en over een pad door de jungle. Zo nu en dan staat er ergens een huis,je snapt niet dat daar mensen (kunnen) wonen zo in the middle of nowhere!
Aangekomen op de plek waar we met de bemo weer verder moesten kwam er net een stel Duitsers aan die met een huurauro met chauffeur terug naar R. gingen. En wij mochten mee! De rest van de middag lekker wat gelopen door R, niet te veel gedaan want de volgende dag gingen we naar een begrafenis ceremonie.
Alweer vroeg opgestaan dus, om half 9 kwam Y. me weer ophalen. Ze beginnen vroeg daar. Was een behoorlijk eind rijden, eerst weer met een bemo, daarna een eind achterop de motorbike en het laatste stuk lopen. Weer door sawa's en een paar keer over hele smalle bruggetjes en heel steil. Aangekomen lagen er allemaal al varkens. Alles werd genoteerd, van wie en hoe zwaar e.d. Het is niet te doen om hier zo'n ceremonie uit te leggen (weet ook hier inmiddels al weer heel veel van:)) maar alles wat ze doen en hoe ze het doen heeft een betekenis. De mensen zijn over het algmeen ook niet verdrietig, vaak is de overledene al maanden of jaren geleden overleden. Ze wachten zo lang met de begrafenis om alles voor elkaar te hebben! We gingen verder naar de centrale plaats. Er stonden een stuk of 6 karbouwen middenin een kring van mensen. We gingen wat hoger staan en waren mooi op tijd om alles mee te maken. Een voor een werden ze geofferd... Eerst was ik geneigd om het allemaal heel zielig te vinden maar als je er over nadenkt hebben deze dieren het veel beter gehad dan die bij ons in de bio-industrie! 't Is alleen wel even wennen om te zien hoe ze met een haal van een mes door hun keel worden gedood. De meesten waren na een minuut al dood, maar er waren er ook waarbij het langer duurde, dat vond ik wel vervelend. Er wa er een die gewoon heel lang bleef staan en alle mensen maar lachen en joelen. In totaal werden er 10 geofferd, hoe hoger de stand van de overledene hoe meer buffels. Erna gingen we koffie drinken in een gastenverblijf voor de familie. Je zit dan op de grond met een heleboel Torajanen, Y. kende er mensen. Hierna heb ik ook het villen en in stukken hakken gezien. Het is al met al wel een bloederig gedoe, maar gelukkig rook je niets van al dat bloed wat ik wel had verwacht. Aan het eind deelde de familie eten uit aan alle honderden mensen die er waren en moesten wij ook mee-eten, onduidelijk maar lekker! Toen we weer vertrokken kwamen we langs de plaats waar de varkens werden gekeeld en geslacht... Voor ons onvoorstelbaar en ondenkbaar hoe het alemaal gaat maar voor hier heel gewoon, het gebeurt bijna dagelijks.
Hier houd ik het bij voor nu, kan morgen gelukkig weer.
P.S. foto's plaatsen lukt nog steeds niet, blijf hetprobeen!
Ik was gebleven op de markt bij Rantepao. Hierna gingen we (gids Yakob en ik) eerst in een bemo (busje) de bergen in. Het laatste stuk gingen we lopen. Ook weer dwars door de sawa's hoewel heel andere sawa's dan op Bali. Andere indeling, andere bevloeiing, heel ander landschap. Maar wel mooi. Was weer een heel geklim en geklauter soms. Y. zei later tegen me dat hij had verwacht dat ik het moeilijk zou hebben om te lopen (had ook alleen maar slippers) maar erna zei hij dat ik goed was in "tracking" en "a strong woman" haha, toch maar weer mooi meegenomen! Uiteindelijk aangekomen bij een Toraja huis waar ze een paar kamers verhuurden. Een ervan was voor mij. De mandi en toilet was ergens verderop in de (soort) tuin, de "kamer" was bovenin het huis en niet meer dan een ruimte zo breed als een matras met 1 mter erachter. Maar was wel leuk allemaal, een biertje gehaald en gezellig met Y. op het 'balkon' gezeten. Toen ik vroeg waar hij sliep zei hij dat er eigenlijk voor gidsen meestal geen slaapplek was. Ik had al gezien dat er achter mijn kamer nog een ruimte was met een paar matrassen en zei dat hij daar dan toch wel kon slapen, anders moest hij buiten. We zaten op 1400 meter hoogte dus was best koud 's avonds. Officieel mocht dat niet maar hij vond het een goed plan en we hadden veel lol omdat ze het niet mochten merken... Klinkt misschien onnozel maar was echt een leuke avond en het plan is gelukt ha ha! De volgende morgen ook eerst weer een heel eind naar beneden gelopen, over de weg en over een pad door de jungle. Zo nu en dan staat er ergens een huis,je snapt niet dat daar mensen (kunnen) wonen zo in the middle of nowhere!
Aangekomen op de plek waar we met de bemo weer verder moesten kwam er net een stel Duitsers aan die met een huurauro met chauffeur terug naar R. gingen. En wij mochten mee! De rest van de middag lekker wat gelopen door R, niet te veel gedaan want de volgende dag gingen we naar een begrafenis ceremonie.
Alweer vroeg opgestaan dus, om half 9 kwam Y. me weer ophalen. Ze beginnen vroeg daar. Was een behoorlijk eind rijden, eerst weer met een bemo, daarna een eind achterop de motorbike en het laatste stuk lopen. Weer door sawa's en een paar keer over hele smalle bruggetjes en heel steil. Aangekomen lagen er allemaal al varkens. Alles werd genoteerd, van wie en hoe zwaar e.d. Het is niet te doen om hier zo'n ceremonie uit te leggen (weet ook hier inmiddels al weer heel veel van:)) maar alles wat ze doen en hoe ze het doen heeft een betekenis. De mensen zijn over het algmeen ook niet verdrietig, vaak is de overledene al maanden of jaren geleden overleden. Ze wachten zo lang met de begrafenis om alles voor elkaar te hebben! We gingen verder naar de centrale plaats. Er stonden een stuk of 6 karbouwen middenin een kring van mensen. We gingen wat hoger staan en waren mooi op tijd om alles mee te maken. Een voor een werden ze geofferd... Eerst was ik geneigd om het allemaal heel zielig te vinden maar als je er over nadenkt hebben deze dieren het veel beter gehad dan die bij ons in de bio-industrie! 't Is alleen wel even wennen om te zien hoe ze met een haal van een mes door hun keel worden gedood. De meesten waren na een minuut al dood, maar er waren er ook waarbij het langer duurde, dat vond ik wel vervelend. Er wa er een die gewoon heel lang bleef staan en alle mensen maar lachen en joelen. In totaal werden er 10 geofferd, hoe hoger de stand van de overledene hoe meer buffels. Erna gingen we koffie drinken in een gastenverblijf voor de familie. Je zit dan op de grond met een heleboel Torajanen, Y. kende er mensen. Hierna heb ik ook het villen en in stukken hakken gezien. Het is al met al wel een bloederig gedoe, maar gelukkig rook je niets van al dat bloed wat ik wel had verwacht. Aan het eind deelde de familie eten uit aan alle honderden mensen die er waren en moesten wij ook mee-eten, onduidelijk maar lekker! Toen we weer vertrokken kwamen we langs de plaats waar de varkens werden gekeeld en geslacht... Voor ons onvoorstelbaar en ondenkbaar hoe het alemaal gaat maar voor hier heel gewoon, het gebeurt bijna dagelijks.
Hier houd ik het bij voor nu, kan morgen gelukkig weer.
P.S. foto's plaatsen lukt nog steeds niet, blijf hetprobeen!
-
15 September 2011 - 06:48
Roos:
pfoei.
Op je slippertjes door de bijzondere wereld van indonesie.
Have fun! -
15 September 2011 - 12:46
Aly:
Hai Joke,
Wat een verhalen, wat een ervaring!
Je bent er helemaal klaar voor om daar een buitenhuisje te kopen. En als Roelof dan een robot ontwikkelt om op een handige manier over de sawa's te vliegen en door ruwe bebossing te racen dan ligt er een geweldige toekomst voor jullie open ten bate van de toeristen.
Ik geniet erg van je verhalen en zie het allemaal voor me.
Het zet zelfs romantische hersenspinsels in beweging. (b.v. heel spannend dat jij Yakob stiekem verstopt en dan maar fluisteren en onderdrukt schateren, als dat al mogelijk is.) En kunnen de mensen al die buffels op?
Tot de volgende brief, ik kijk er naar uit!
Liefs, Aly
-
15 September 2011 - 16:41
Esmee:
Hey Joke! Zo, ook super leuk wat jij allemaal doet! Het zal inderdaad wel allemaal op elkaar lijken, armoede enzo maar toch (aardig) tevreden. Leuk he.
Nog veel plezier deze 2 weken. :) Ik heb er nog 18 te gaan. ;)
Liefs Esmee -
15 September 2011 - 17:00
Number One:
NOu ja, blijft er in ieder geval nog IETS te raden over, zonder de foto's... En dan plaats je zeker ook die lekkere foto's van de slachtingen enzo, no thanks..!
Maar je hebt wel gelijk; die beesten bij ons hebben een slechter leven gehad dan daar, zo (nou ja, bijna zo) ging het bij ons vroeger ook.
Ben benieuwd waar je inmiddels weer beland bent. Heb je ook al een terugvlucht geboekt trouwens? Naar Bali bedoel ik dan ;-)
Ik hoor het allemaal wel weer, xxx van ons 2 1/2 uut Zwolle -
15 September 2011 - 17:39
Annie:
Eindelijk een reactie van mij op je blog! ('alle goede dingen komen langzaam...') Maar door mijn afwezigheid i.v.m. week vakantie op Kreta (waar het óók 30-35 graden was, 's avonds laat nog ca 27 graden en 's nachts koelde het nauwelijks af....; jij en ik boffen maar qua temperatuur want in Nederland is het écht herfst geweest afgelopen week! In tegenstelling tot jou, was ik wél in de gelegenheid geweest om op internet te gaan, maar dat wil ik tijdens mijn vakantie niet (bewuste keus van mij: 'even weg van alle internet-verkeer en zo'!) Tóch hebben jij en ik wél sms-contact met elkaar gehad afgelopen week en daaruit maakte ik wel op, dat je het weer súper-fijn had!! Nu dus alle blogs gelezen: meid, meid, meid, wat maak je toch weer allemaal mee!!! Op Bali al 'helemaal thuiskomen' en nu dan op Sulawesi: een totaal nieuw gebied voor jou met ook andere 'beelden' en een andere gids! Weer véél onverwachtse en spannende belevenissen: i.d.d. bijna onmogelijk om alles op te schrijven.... Tóch lukt het je weer, om elke keer h.s. leuke verslagen naar ons toe te sturen (ondanks dat de computers 'oubollig' zijn en dat vandaag tijdens het schrijven van een uitgebreide 'privé-mail';-) naar mij de electriciteit uitviel...álles weg!!!!, ha ha): 't is weer een genot om ze te lezen!!!! Maar...als ik héél eerlijk ben: ik ben niet jaloers op je, want sommige dingen griezelen mij toe!!!!! ;-) Maar jij GENIET van elk moment en dat is het belangrijkste!!! Ik kijk nú al uit naar je thuiskomst (jij NIET!!!!! dat begrijp ik!!!) om álle verhalen te horen en foto's te zien!!!!! Lieve Jo, héél veel plezier nog verder!!!!!! Hele dikke kus, Annie -
15 September 2011 - 20:52
Onbekend:
Weer een geniet verhaal. Mooi hoor. Blijf genieten daar. Zo te lezen hebben alle stukjes waar jij geweest bent hun eigen charme. En jij waardeerd elk stukje wat je ziet. Groet -
16 September 2011 - 09:03
Jan:
Hoi Joke, zelfs zonder foto's is het heel spannend om je te volgen! Als een groot avontuur, zo beschrijf je alles, tot de volgende mail maar weer, ik kijk er naar uit, groetjes! -
16 September 2011 - 10:12
Joke Kruid:
@ roos: ja haha met die slippertjes ben ik onwijs blij!!!
@ aly: een "buitenhuisje", tsja... zal wel een droom blijven... maar vind je beschrijving van de mogelijkheden wel geniaal! Ja, de avond met yakob was echt heel leuk, ouderwets spannend haha! Het vlees van de buffels wordt uitgedeeld aan al die mensen die er zijn dus dat komt allemaalop!
@ esmee: wens jou heel veel plezier de komende 18 weken maar dat zal vast lukken!
@ nr 1: nee hoor, ook als ik foto's kan plaatsen zal ik die foto's er niet bij doen. daar hoort een waarschuwing bij dat ze niet geschikt zijn voor zwakke magen... Ticket zie blog
@ annie: tsja, bij het opstarten vandaag: echt alles weg... balen! maar we blijven proberen!
@ onb: inderdaad heeft elke streek/eiland hier z'n eigen charme, echt heel leuk!
@ jan: 't is ook wel een avontuur, soms zit ik ergens en vraag ik me af: beleef ik dit echt??? maar gelukkig wel ja!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
