putih lessi bungalows

Hier ben ik weer!!!
Heeft even geduurd, geen internet op Saparua...
Nog even een paar dingen over Ambon... Mijn gids Ichal vroeg me op een gegeven moment of ik meewilde naar de kampong van zijn familie. Leek me natuurlijk wel leuk, dacht dat hij vlak bij het vliegveld woonde (is ook zo, maar bij anderen). Hij belde met z'n vader, die sprak redelijk Engels en ik was van harte welkom. Vervolgens zei hij dat we naar het botenkantoor moesten. Toen ik vroeg wat we daar gingen doen bleek dat zijn familie op Tanimbar woont!!!!!!! Paar duizend klometer verderop haha! Even nagedacht en ik dacht waarom ook niet, geen plannen, kan alle kanten op (vrij als de witte vogel...)! Dus naar het kantoor en toen bleek dat er pas vrijdag een boot ging (1x per week geloof ik), het was 2 dagen varen (2 heen en 2 terug)dus ik kon nooit terug zijn voor ik weer naar Bali moest vliegen.... Inmiddels vond ik dat al jammer, had het heel leuk gevonden zo onverwacht naar Tanimbar...
Verder bleek de bloody Mary die me was beloofd zonder alcohol maar heel lekker. Het bleek ook dat de man (Bemb) iets andere plannen had dan ik. Hij had speciaal voor mij een vis gegrilld met allemaal groenten, die zag er lekker uit en was ook heerlijk. Ik hoefde niet te betalen maar hij wilde alleen graag een eindje rijden in zijn auto... Haha zei dat dat niet mijn bedoeling was, hij ging nog een poosje zo door maar hij was sportief en ik hoefde sowieso niet te betalen... Tsja...

Verder de volgende ochtend toen ik vertrok. Het regende heel hard (hujan besar...) maar gelukig kon ik met een auto, de man van het hotel kende iemand die enz. Hij had het dus geregeld en ik ging er van uit dat hij had gezegd dat ik naar Tulehu, de plaats van de veerboot moest. We vertrokken en aangezien ik nog niet zo bekend was op Ambon en het hard regende, herkende ik plaatsen niet. Al met al bleek hij me naar het vliegveld te brengen... Ik baalde als een stekker want de enige boot naar Saparua ging om 9 uur en ik zou nu zeker te laat komen, dus nog een dag op Ambon. De auto gekeerd en bleek dat hij toch naar Tulehu ging. Hij wist natuurlijk beter dan ik dat de boot toch niet op tijd vertrok... Nog steeds in de giga stromende regen aangekomen bij de "haven", was er om half 10 en ik kon nog een ticket kopen. Stonden er allemaal manne te roepen "cepat-cepat" snel-snel. De boot lag er nog wel maar de touwen waren al los. Dat betekende een flinke afstand tussen wal en schip en ik, met m'n 2 rugzakken, moest springen... Nou weten de meesten wel dat ik nogal last heb van hoogtevrees dus ik zei dat ik dat niet ging doen!!! Maar ja, ik moest wel, dus handen van voren (vanaf de boot) en van achteren (vanaf de wl) die me hielpen en met doodsangst sprong ik... Zoals jullie zien heb ik het overleefd haha! In ongeveer een uur waren we in Saparua, ik dacht dat het de ferry was (die zou om 9 uur vertrekken) maar het bleek de fastboat te zijn. Niet erg, het regende toch. Aangekomen in Saparua was het droog (voor even bleek later). Een ojek geregeld (brommer:)) en op naar het adres op het kaartje wat ik van de man in Galala had gekregen, hij bleek Aciz te heten hoorde ik later. Onderweg begon het weer te plenzen, het was ongeveer 12 kilometer. Als een verzopen kat kwam ik aan, een capeje van de Hema helpt niet zo goed tegen tropische regen... Het bleek echt in the middle of nowhere, aan de voorkant de zee, aan de zij- en achterkant jungle en een weg naar Kulur, dorpje 4 kilometer verderop in het uiterste noorden waar de wereld verder ophoudt. Er waren 2 Italiaanse mannen, beetje hippie types, wel leuk. En 4 mannen die de boel onderhielden, Sabah, de regelaar, Ali, de "hulpjongen" die alles moest leren, OT, een doofstomme man van wie ik inmiddels zijn gebarentaal heb geleerd en Upang, een oude man die er ook allerlei klusjes deed, wat weet ik niet.
Ik kreeg een huisje naast het "hoofdgebouw" (haha), met het strand voor m'n deur en ongeveer 10 meter verderop de zee... Wat een droomplek!