Voorpret

Selamat malam (goedenavond)!

Het mag dan een cliché zijn maar daarom niet minder waar: een jaar is weer supersnel voorbij gegaan. Over zeven weken is het zo ver en vlieg ik weer naar de andere kant van de wereld.
Deze keer ga ik niet helemaal alleen maar reis ik de eerste drie weken samen met mijn vriendin Marja Kors. Op 30 maart vertrekken we naar Bali om daar rond te reizen. De 22e april gaat Marja weer richting Meppel en ga ik nog een eindje verder, ook deze keer weer naar Maluku. De bedoeling is om deze keer eerst naar de noord Molukken te gaan: naar de eilandjes Ternate en Tidore. Misschien ook nog naar Halmahera, dat ligt een beetje aan de tijd die ik heb en aan de vaar- en vliegverbindingen. Want natuurlijk wil ik ook deze keer naar de Banda eilanden, ik geloof inmiddels mijn meest favoriete stukje Indonesië.

Deze week ben ik weer naar de Indonesische ambassade in den Haag geweest om mijn visum te regelen. Als je korter dan 30 dagen gaat heb je inmiddels geen visum meer nodig maar omdat ik langer ga moet dit nog wel.
Zo gelukkig als ik vorig jaar was door de supervriendelijke behandeling op de ambassade zo boos was ik nu. Door verschillende omstandigheden was ik namelijk te laat.... Met mijn OV kaart mocht ik pas reizen na 09.00 uur, ik arriveerde op het Centraal Station om 11.26, normaal gesproken ruim op tijd. Eerste tramhalte onvindbaar, tweede tramhalte tijdelijk buiten gebruik, ik moest eerst een heel eind lopen voor ik een goede halte had. Vlak bij de ambassade zijn er geen tramlijnen dus ook daar nog weer een eind lopen. En toen was ik dus 4 minuten te laat (12.04) en mocht ik niet meer naar binnen van de beveiliging. Ik hoefde alleen maar wat papieren e.d. af te geven maar hij wilde ook niemand vragen of bellen. Gezegd dat het niet Indonesisch was i.v.m. jam karet (elastieken tijd) en niet klantvriendelijk, dat ik helemaal met de trein uit Drenthe kwam maar hij was onverbiddelijk....
Maar weer naar buiten de regen in en bedacht wat ik nog kon doen. Yes: de ambassade bellen! Dat gedaan maar helaas: het hielp niets, de mevrouw aan de lijn was net zo streng. Ook mijn dochter die in den Haag woont mocht mijn spullen niet brengen, dat moest ik persoonlijk doen (wist ik ook wel maar het was te proberen).
Dus volgende week mag ik weer...

Verder gaan de voorbereidingen voorspoedig, het is natuurlijk heel leuk om zo'n beetje elke drie weken een reden te hebben om te "vergaderen". Marja is nog nooit in de tropen geweest dus we zijn allebei heel benieuwd hoe het allemaal zal gaan!

Tot over een paar weken (als ik hopelijk inmiddels mijn visum binnen heb...)