GILI PARADISE

Selamat pagi semua! Nog even tijd voor een blog voor we vertrekken naar Ubud.
We (Marja en ik) zaten net koffie te drinken bij de buurvrouw en hadden het over de verschillen in het gedrag van mensen hier en in Nederland / het westen. Als je hier zo een poosje zit zie je dat helemaal niemand zijn motorbike op slot zet. Ze staan overal, niemand zal erover peinzen om er zomaar eentje mee te nemen. Dat heeft niets te maken met het feit dat dit een klein dorp is maar alles met hoe de mensen hier op Bali leven, in Ubud is het net zo. Als je bij ons een fiets niet op slot zet "vraag je erom" dat hij gestolen wordt. Natuurlijk de omgekeerde wereld! Als iedereen ook bij ons met zijn f...(handen bedoel ik) afblijft van wat niet van hem/haar is hadden wij ook een andere wereld. Als ik terug kom moet ik ook altijd heel erg weer wennen aan deze hufterigheid op allerlei gebied... Plus aan het geklaag en gezeur overal over natuurlijk... Maar goed, ik ga nu maar verder met Gili, anders heb ik zelf een blog vol geklaag en dat is niet de bedoeling :)
Na een uur varen gearriveerd in Gili. We moesten de boot verlaten door vanaf de voorkant over een smalle reling aan de zijkant naar achteren te lopen... Gelukkig konden we ons goed vasthouden, met 2 rugzakken en schoenen in de hand kan het lastig zijn!Via een keukentrapje de boot afgeklommen, deze keer direct op het strand en niet in het water!
We zijn rechtsaf gegaan waar de meeste homestays waren (achteraf jammer maar ja) en hebben eerst maar eens een koffie genomen. Gekeken bij een paar homestays maar die stonden ons niet aan. Te duur voor wat we kregen, heel donker soms, achterop het terrein enz. Verder gelopen en we kwamen een leuke jongen tegen, Marino (ja die "nicknames" hier, ze bedenken ze zelf en ze zijn niet altijd even mooi haha) die ons meenam naar een mooie homestay op een mooi terrein voor een mooie prijs. Klaar! We hebben er 3 superdagen gehad!
Ingericht en eerst maar eens een eind gelopen. Ik was benieuwd of ik mijn vorige homestay nog zou herkennen en warempel, het zelfde huisje stond er nog, leuk! Foto genomen natuurlijk en straks thuis vergelijken. Wat wel heel erg veranderd was, was dat er op dit stuk bijna geen strand meer was. Alles volgebouwd met strandtentjes en restaurantjes, alleen op sommige plekjes kon je nog de zee in. We vroegen een paar mensen die daar aan het snorkelen waren of er koraal vlak voor de kust was maar volgens hen was dat heel ver weg. Niet gesnorkeld dus:(.
Als lunch een lekkere gado-gado gegeten (ja tussen de middag eten we bijna altijd "licht", heerlijk)!
's MIddags naar het strand, lekker gezwommen, gezeten, gelezen, gekeken naar de mensen die het aangespoelde vuilnis wegwerkten: bijeenharken, een gat graven, de troep erin en zand erover. Opgelost!
Onze kamer is aan de overkant van de weg. Wel een zandweg... We steken over en zitten lekker aan zee met een drankje maar ook met het ontbijt. De eerste keer kregen we de kaart en vervolgens was iedereen gevlogen. Er maar eens achteraan gegaan en ja hoor, uiteindelijk kwam er weer iemand aan, kregen we een high-five en konden we bestellen...het is hier helemaal "don't worry, be happy"... Even wennen in het begin misschien maar o zo relaxed!
's Avonds lekker gegeten op het strand, blote voetjes weer in het zand...
's Nachts hadden we een hele poos geen stroom waardoor het erg warm werd, de ventilator deed het niet (en stikdonker). We nemen altijd een kamer met "fan", nooit airco, daar worden we allebei snotterig van en het verschil met buiten is steeds zo groot. Wat we hier wel hadden waren muggen. Elke avond voor het naar bed gaan nogmaals goed insmeren met Deet hielp gelukkig goed.
De volgende ochtend (dag 1) weer een eind gelopen en koffie gedronken bij een warung waar ze hele lekkere dingen verkochten die je in de winkels niet vindt. De "ouderwetse" Indonesische snacks en koekjes. Dus deze keer geen koffie met kroepoek maar koffie met kue (soort koekje). Gekeken bij diverse kunstenaars die prachtige dingen maakten. Op de terugweg onze lunch gekocht bij dezelfde warung, de FB mensen hebben de foto gezien.
We hebben een prive hangmat bij de kamer, Marja lekker erin gelegen. Later begon het wat te regenen, gelukkig niet veel. Weer gelopen en een zijweggetje ingegaan. We kwamen terecht bij een kleine warung waar ze heerlijke Es Teler Nagah hadden: bevroren dragonfruit met kokos en nog wat dingetjes, superlekker! En leuke mensen...
Op de terugweg tickets gekocht voor de boot naar Padangbai. Dat was ook weer heel leuk, we kochtren ze bij Ali, een ouwe blower en reggaeman. Kregen een kopje thee van hem aan de bar, hij kruimelde wat, draaide een mooi sigaretje waar de buurjongen ook van meerookte en vroeg of wij ook wilden. Doe maar niet. Daarna konden we niet langslopen of er werd uitbundig gezwaaid en geroepen.
Bij een andere warung alvast 2 fietsen gereserveerd voor de volgende dag...
En dat moet even wachten tot de volgende keer! Ik moet Marja weer opzoeken, die zit ergens koffie te drinken of sarongs te kopen ofzo en om 13 uur gaan we met de shuttlebus naar Ubud!
Sampai nanti semua!