MORE NATSEPA
Door: Yoke
Blijf op de hoogte en volg Joke
01 Mei 2016 | Indonesië, Ambon
lamat sore semua!
Toen Akila eenmaal bij mijn terras zat volgden er meer familieleden. Al met al zaten we met een wisselend gezelschap van 5 à 6 mensen. Gepraat, gezongen, heel gezellig! En dat allemaal in het bahasa Indonesia, niemand sprak een woord Engels (nou ja, 3 woorden misschien), was super oefenen en leren!
Er werd meteen afgesproken dat Akila de volgende morgen met me naar Tulehu zou gaan om te checken hoe laat de boot vertrok e. d. En dat hij de daaropvolgende morgen mee zou gaan om me af te leveren haha. Het jammere was dat ik geen telefoonnummer had van de chauffeur die me op zou komen halen dus die stond er gewoon om 11 uur. Het werd nog laat (voor Indonesische begrippen dan) maar weer heerlijk geslapen.
De volgende morgen eerst maar weer een boterham maar dat werd later goedgemaakt doordat me gevraagd werd om 's middags weer te komen eten, er was nog veel over. Waar ken ik dat toch van??? Om 11 uur kwam inderdaad de chauffeur, heb hem netjes het afgesproken bedrag betaald en hij kon weer terug. Wel jammer dat ik Anna nu -in ieder geval voorlopig- ook niet meer zie. Met Akila naar de weg en wachten op een busje van public transport. Leuk, meegaan met zo'n busje, je komt alleen lokale bevolking tegen. In Tulehu gevraagd en gekeken, was wel een prettig gevoel om dat gedaan te hebben. Toen we terug zouden vroeg Akila of ik de grote vissen in Waai op de foto wilde zetten. Graag, toen ik de vorige keer in Waai was had ik een hele jonge gids die niet wist waar het was... We bleken er heel vlakbij te zijn geweest . Dus in de minibus op naar Waai, was iets verder dan Tulehu. Alleen de ritjes zijn al mooi om te doen, van alles te zien onderweg van het gewone leven. Eén heilige aal (van de 7 à 10 volgens Akila) op de foto gezet, de rest hield zich schuil. Ik weet niet precies meer waar ze nou zo beroemd om zijn, ga ik opzoeken! Na een tijdje terug de bus in en weer naar Natsepa. Leuk uitje!
Terug in Natsepa weer geluncht met sukun met sambal, rujak en een es kelapa. .. wat zal ik dat soort eten missen! Nog een poos op het strand en van alles en niks gedaan en toen was ook die dag weer voorbij...
Sampai nanti semua, amatooooo!
Toen Akila eenmaal bij mijn terras zat volgden er meer familieleden. Al met al zaten we met een wisselend gezelschap van 5 à 6 mensen. Gepraat, gezongen, heel gezellig! En dat allemaal in het bahasa Indonesia, niemand sprak een woord Engels (nou ja, 3 woorden misschien), was super oefenen en leren!
Er werd meteen afgesproken dat Akila de volgende morgen met me naar Tulehu zou gaan om te checken hoe laat de boot vertrok e. d. En dat hij de daaropvolgende morgen mee zou gaan om me af te leveren haha. Het jammere was dat ik geen telefoonnummer had van de chauffeur die me op zou komen halen dus die stond er gewoon om 11 uur. Het werd nog laat (voor Indonesische begrippen dan) maar weer heerlijk geslapen.
De volgende morgen eerst maar weer een boterham maar dat werd later goedgemaakt doordat me gevraagd werd om 's middags weer te komen eten, er was nog veel over. Waar ken ik dat toch van??? Om 11 uur kwam inderdaad de chauffeur, heb hem netjes het afgesproken bedrag betaald en hij kon weer terug. Wel jammer dat ik Anna nu -in ieder geval voorlopig- ook niet meer zie. Met Akila naar de weg en wachten op een busje van public transport. Leuk, meegaan met zo'n busje, je komt alleen lokale bevolking tegen. In Tulehu gevraagd en gekeken, was wel een prettig gevoel om dat gedaan te hebben. Toen we terug zouden vroeg Akila of ik de grote vissen in Waai op de foto wilde zetten. Graag, toen ik de vorige keer in Waai was had ik een hele jonge gids die niet wist waar het was... We bleken er heel vlakbij te zijn geweest . Dus in de minibus op naar Waai, was iets verder dan Tulehu. Alleen de ritjes zijn al mooi om te doen, van alles te zien onderweg van het gewone leven. Eén heilige aal (van de 7 à 10 volgens Akila) op de foto gezet, de rest hield zich schuil. Ik weet niet precies meer waar ze nou zo beroemd om zijn, ga ik opzoeken! Na een tijdje terug de bus in en weer naar Natsepa. Leuk uitje!
Terug in Natsepa weer geluncht met sukun met sambal, rujak en een es kelapa. .. wat zal ik dat soort eten missen! Nog een poos op het strand en van alles en niks gedaan en toen was ook die dag weer voorbij...
Sampai nanti semua, amatooooo!
-
01 Mei 2016 - 09:19
Robby:
Mooi dat je dat allemaal nag ervaren ;-) de moeite waard denk ik..... Salam manis Joke ;-) ... -
01 Mei 2016 - 22:53
Izaak Manuputtij:
WAAI, dat is onze kampong, waar zowat de hele familie straks in december naartoe gaan !Behalve Hennie en ik, dit ivm gezondheid. -
06 Mei 2016 - 01:44
Joke Kruid:
Zeer de moeite (welke moeite?) waard Robby, fantastisch!
Ja Izaäk heb extra goed gekeken in Waai omdat ik weet dat jullie familie er vandaan komt. Wat leuk dat ze er allemaal naar toe gaan en wat jammer dat jullie niet mee kunnen! -
06 Mei 2016 - 01:44
Joke Kruid:
Zeer de moeite (welke moeite?) waard Robby, fantastisch!
Ja Izaäk heb extra goed gekeken in Waai omdat ik weet dat jullie familie er vandaan komt. Wat leuk dat ze er allemaal naar toe gaan en wat jammer dat jullie niet mee kunnen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
