TERUG OP DE BASIS
Door: Yoke
Blijf op de hoogte en volg Joke
04 April 2016 | Indonesië, Ubud
Selamat pagi semua!
Nou ja, mijn basis dan...
Nog even een paar toevoegingen op de vorige blog vanuit Sanur: we hebben een lange nacht geslapen, maar wel met enige onderbrekingen... Midden in de nacht ging er een alarm af vlak bij onze kamer en dat bleef afgaan tot de volgende ochtend...:(
Verder vond Marja pijnboomscheuten heel lekker bij het eten en wilde ik tijdens het eten een tafel naast ons gebruiken voor mijn camera maar bleek dat er glas tussenzat (veel te schoon dus).
We hadden op het strand een gesprek gehad over veiligheid, diefstal e.d. omdat we samen de zee ingingen en onze spullen dus onbeheerd op het strand lagen. Ik zei tegen Marja dat ik wat dat betreft banger was voor andere toeristen dan voor Balinezen, die zullen je spullen eerder verdedigen! Mijn gelijk bleek de volgende ochtend: toen we wilden vertrekken was mijn zwarte jurk spoorloos... en waar dook hij op: in de rugzak van een andere toerist, echt jammer dit!
Na het ontbijt, tijdens het wachten op Komang een gezellig buurpraatje gehouden met onze overbuurman, een 'dokter'. Hij was arts en zat gezellig voor zijn "praktijk", een heel simpel huisje, te wachten op klanten(?) We hebben ons maar verontschuldigd dat we gezond waren, we gunden hem wel klandizie want hij was heel aardig...
Heel leuk om Komang weer te zien. We reden in goed een half uur naar Ubud. Onderweg een mooi gesprek over verkeer e.d. Bij ons (oftewel in het westen) is het vaak zo dat iedereen haast heeft en vindt dat hij (of zij) er recht op heeft om voorrang te krijgen en het anders wel neemt. Een en al stress op de weg. Voor sommigen is het een sport om de regels die er zijn te ontduiken, lekker stoer! Nou is er Indonesie in maar 1 verkeersregel: er zijn geen regels... Officieel natuurlijk wel maar bijna niemand houdt zich er aan. En toch gebeuren er naar verhouding weinig ongelukken. Komang verklaarde dat als volgt: In Nederland rijden de (meeste) mensen vanuit hun ratio, vanuit de regels. Hier(op Bali) rijden de mensen vanuit hun gevoel. " Ik heb misschien haast, maar dat heeft een ander ook. Dus als een ander er graag tussen wil denk je: "Lady, you first". We vonden het een mooie uitleg!
Aangekomen, rugzakken leeggepakt, de boel wat gereorganiseerd (het bleek dat we allebei toch niet helemaal optimaal hadden ingepakt ondanks de ervaring van sommigen van ons...). Wasgoed verzameld, op weg naar de stad ingeleverd bij de laundry en eerst maar eens lekker geluncht met soto ayam bij een mij bekend adres van vorige keren. Het was bloedheet, gelukkig waren er later wat wolken.
Stuk door Ubud gelopen en op bezoek geweest bij Ayu, die in een (sorry de accenten e.d. werken hier niet) van de hoofdstraten een zilverwinkel heeft . We kregen koffie met een zoet broodje, was heel leuk om haar weer te zien, Marja heeft er ook meteen een vriendin bij!
Op de terugweg naar Arjana moesten we langs de markt en deze keer moesten een paar sarongs er aan geloven...
Vlakbij de homestay wilde Marja een mooie foto maken. Dat is zeker gelukt, het is een soort onderwaterfoto geworden. Het uitzicht moest natuurlijk optimaal zijn dus stapte ze even op een paaltje voor steun. Alleen was het geen paaltje maar een kokosnoot. Die natuurlijk wegschoot waardoor de camera direct in het rijstveld lag en Marja er bijna achteraan... Best moeilijk om het verschil te zien...:)
Na alweer een koele douche op de kamer (heet is heet en koud is koud, na de vraag van Marja waar het midden was, was het antwoord: there is no middle... haha). Ach, je leert er mee omgaan: even aan, even uit en het gaat wel weer...
Lekkere nasi campur gegeten, er speelde een reggaebandje tegenover het reatuarant, leuk! Reggaemuziekhoor is de jeugd hier gek op.
Gistermorgen na het ontbijt hebben we een superwandelig gemaakt in de buurt van de homestay door de sawa's. Er staan al wat foto's van op FB. Ik had hem al diverse keren eerder gemaakt maar hij blijft zooo mooi!!! Je loopt door allerlei verschillende omgevingen, door bos, langs sawa's, langs watertjes, stuk door de stad. Koffie (weer met kroepoek) gedronken bij mijn inmiddels bekende warung " in the middle of nowhere" . Wat schetst mijn(onze) ontzetting toen we ontdekten dat er een enorm hotel wordt gebouwd langs dit mooie gebied. Vlak bij de warung, hij kijkt er nu tegenaan. Ik begrijp dat de mensen in Ubud ook mee willen in de vaart der volkeren maar hoe dat soms gebeurt... Als het nou nog een mooi hotel was (misschien wordt het dat nog) maar van de kant waar wij het zagen was het alleen maar een betonnen kolos met nu al veel vuilnis erachter...Echt erg!
Maar goed, wij kunnen hier niets aan doen en zijn verder gelopen na ook nog een kokosnoot te hebben gekraakt en een leuke ontmoeting te hebben gehad met een groep wielrenners (en 1 renster) uit Jimbaran. Gusti (van de warung) had een goede omzet met de verkoop van 10 kokosnoten en nog de rest.
Maar weer door, langs een homestay waar ik eerder was en ook een homestay bekeken die ons was aangaraden door een Meppeler kennis. Mooi hoor!
Bij de kamer even bijgekomen, ons omgekleed en naar het zwembad getogen bij Arjana2. Arjana3 is van dezelfde eigenaar en wij mogen
er zwemmen, heerlijk).
We hadden i.v.m. onze spierpijn inmiddels wel zin in een goede massage dus besloten we om die onderweg naar de stad eerst maar eens te ondergaan. Maar ja, het was al niet zo vroeg meer dus bij onze eerste keus was de dame net naar huis. De tweede keus was gesloten. Verder gekeken en een mooie gevonden, ja Forti, aan jalan Beji: Spa Beji. We hebben er denk ik wel een half uur zitten wachten maar er was en kwam -ook niet na herhaald hallo roepen- niemand. Toen we uiteindelijk maar vertroken zag ik door een open raam iemand masseren. Was niet zo ver dus ik kon haar aanspreken. Maar geen antwoord, mnet gracieuze gebaren maakte ze duidelijk dat ze aan het masseren was en niet kon praten. Nou ja, dan eerst maar wat drinken bij een leuk cafe, Forti ik ben nu even de naam kwijt maar jij weet wat ik bedoel. Heb gevraagd of ze jullie kenden, eerst niet maar toen ik het uitlegde wel, was heel leuk!
Na het sapje terug naar de spa en wja hoor, er was iemand. Een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend, straks over een uurtje dus! Verheug me er al ontzettend op!
Een warung gezocht om te eten in jalan Gootama waar ik eerder was geweest en waar ze echt heel lekker eten hebben. Dat was ook inderdaad zo. Maar de rest!!!!! Eerst moesten we al heel lang wachten op ons drinken, een grote Bintang. Na vragen kwam hij eindelijk maar zonder de 2 glazen die ik had gevraagd. Oke, geregeld maar eigenlijk zonder enige reactie van de dame die ons bediende. Vervolgens kreeg ik na ruim een half uur (schat ik) mijn eten. Ik wachten want het is iets gezelliger om samen te eten. Mara het duurde en duurde dus ik ben maar begonnen. Dat was maar goed ook, we konden aan de tijd van de foto's zien hoe lang geleden we hadden besteld. Marja heeft meer dan een uur op haar bordje eten moeten wachten. We hadden al verschillende keren gevraagd en vage antwoorden gekregen, ik was er helemaal klaar mee en wilde weggaan zonder te betalen maar dat mocht niet van Marja. Toen zij er ook bijna anders over begon te denken kwam haar eten... We hadden 1 geluk: het was een goedkope warung met heel lekker eten waardoor er heel veel jongelui zaten. Er waren ook geen tafeltjes maar 3 hele grote tafels, je schuift dus altijd bij mensen aan. Wij zaten bij allemaal studenten die van alles deden en bespraken, leuk om te horen en soms mee te praten. Onze "buurman" maakte een foto van ons en zocht een woord als "cheese" dat we moesten zeggen toen hij de foto maakte. Hij kwam uit bij "douchegordijn". Hij was geboren in Israel, woonde in New York en had een tijdje een Nederlandse vriendin gehad....
We hebben toch maar betaald, het eten was echt heel lekker maar we gaan er niet weer naar toe...
Beetje op tijd gaan slapen. Ik had tot dusver dus helemaal nog geen tijd gehad voor een internetcafe , we hebben het vreselijk druk hier:).
Maar goed, vanmorgen dus wel, nog even een koffie en dan straks op naar de massage! Liefs ook van Marja die op de kamer bleef toen ik vertrok en nu dus voor het eerst in haar eentje naar de stad loopt...
Sampai nanti!
Nou ja, mijn basis dan...
Nog even een paar toevoegingen op de vorige blog vanuit Sanur: we hebben een lange nacht geslapen, maar wel met enige onderbrekingen... Midden in de nacht ging er een alarm af vlak bij onze kamer en dat bleef afgaan tot de volgende ochtend...:(
Verder vond Marja pijnboomscheuten heel lekker bij het eten en wilde ik tijdens het eten een tafel naast ons gebruiken voor mijn camera maar bleek dat er glas tussenzat (veel te schoon dus).
We hadden op het strand een gesprek gehad over veiligheid, diefstal e.d. omdat we samen de zee ingingen en onze spullen dus onbeheerd op het strand lagen. Ik zei tegen Marja dat ik wat dat betreft banger was voor andere toeristen dan voor Balinezen, die zullen je spullen eerder verdedigen! Mijn gelijk bleek de volgende ochtend: toen we wilden vertrekken was mijn zwarte jurk spoorloos... en waar dook hij op: in de rugzak van een andere toerist, echt jammer dit!
Na het ontbijt, tijdens het wachten op Komang een gezellig buurpraatje gehouden met onze overbuurman, een 'dokter'. Hij was arts en zat gezellig voor zijn "praktijk", een heel simpel huisje, te wachten op klanten(?) We hebben ons maar verontschuldigd dat we gezond waren, we gunden hem wel klandizie want hij was heel aardig...
Heel leuk om Komang weer te zien. We reden in goed een half uur naar Ubud. Onderweg een mooi gesprek over verkeer e.d. Bij ons (oftewel in het westen) is het vaak zo dat iedereen haast heeft en vindt dat hij (of zij) er recht op heeft om voorrang te krijgen en het anders wel neemt. Een en al stress op de weg. Voor sommigen is het een sport om de regels die er zijn te ontduiken, lekker stoer! Nou is er Indonesie in maar 1 verkeersregel: er zijn geen regels... Officieel natuurlijk wel maar bijna niemand houdt zich er aan. En toch gebeuren er naar verhouding weinig ongelukken. Komang verklaarde dat als volgt: In Nederland rijden de (meeste) mensen vanuit hun ratio, vanuit de regels. Hier(op Bali) rijden de mensen vanuit hun gevoel. " Ik heb misschien haast, maar dat heeft een ander ook. Dus als een ander er graag tussen wil denk je: "Lady, you first". We vonden het een mooie uitleg!
Aangekomen, rugzakken leeggepakt, de boel wat gereorganiseerd (het bleek dat we allebei toch niet helemaal optimaal hadden ingepakt ondanks de ervaring van sommigen van ons...). Wasgoed verzameld, op weg naar de stad ingeleverd bij de laundry en eerst maar eens lekker geluncht met soto ayam bij een mij bekend adres van vorige keren. Het was bloedheet, gelukkig waren er later wat wolken.
Stuk door Ubud gelopen en op bezoek geweest bij Ayu, die in een (sorry de accenten e.d. werken hier niet) van de hoofdstraten een zilverwinkel heeft . We kregen koffie met een zoet broodje, was heel leuk om haar weer te zien, Marja heeft er ook meteen een vriendin bij!
Op de terugweg naar Arjana moesten we langs de markt en deze keer moesten een paar sarongs er aan geloven...
Vlakbij de homestay wilde Marja een mooie foto maken. Dat is zeker gelukt, het is een soort onderwaterfoto geworden. Het uitzicht moest natuurlijk optimaal zijn dus stapte ze even op een paaltje voor steun. Alleen was het geen paaltje maar een kokosnoot. Die natuurlijk wegschoot waardoor de camera direct in het rijstveld lag en Marja er bijna achteraan... Best moeilijk om het verschil te zien...:)
Na alweer een koele douche op de kamer (heet is heet en koud is koud, na de vraag van Marja waar het midden was, was het antwoord: there is no middle... haha). Ach, je leert er mee omgaan: even aan, even uit en het gaat wel weer...
Lekkere nasi campur gegeten, er speelde een reggaebandje tegenover het reatuarant, leuk! Reggaemuziekhoor is de jeugd hier gek op.
Gistermorgen na het ontbijt hebben we een superwandelig gemaakt in de buurt van de homestay door de sawa's. Er staan al wat foto's van op FB. Ik had hem al diverse keren eerder gemaakt maar hij blijft zooo mooi!!! Je loopt door allerlei verschillende omgevingen, door bos, langs sawa's, langs watertjes, stuk door de stad. Koffie (weer met kroepoek) gedronken bij mijn inmiddels bekende warung " in the middle of nowhere" . Wat schetst mijn(onze) ontzetting toen we ontdekten dat er een enorm hotel wordt gebouwd langs dit mooie gebied. Vlak bij de warung, hij kijkt er nu tegenaan. Ik begrijp dat de mensen in Ubud ook mee willen in de vaart der volkeren maar hoe dat soms gebeurt... Als het nou nog een mooi hotel was (misschien wordt het dat nog) maar van de kant waar wij het zagen was het alleen maar een betonnen kolos met nu al veel vuilnis erachter...Echt erg!
Maar goed, wij kunnen hier niets aan doen en zijn verder gelopen na ook nog een kokosnoot te hebben gekraakt en een leuke ontmoeting te hebben gehad met een groep wielrenners (en 1 renster) uit Jimbaran. Gusti (van de warung) had een goede omzet met de verkoop van 10 kokosnoten en nog de rest.
Maar weer door, langs een homestay waar ik eerder was en ook een homestay bekeken die ons was aangaraden door een Meppeler kennis. Mooi hoor!
Bij de kamer even bijgekomen, ons omgekleed en naar het zwembad getogen bij Arjana2. Arjana3 is van dezelfde eigenaar en wij mogen
er zwemmen, heerlijk).
We hadden i.v.m. onze spierpijn inmiddels wel zin in een goede massage dus besloten we om die onderweg naar de stad eerst maar eens te ondergaan. Maar ja, het was al niet zo vroeg meer dus bij onze eerste keus was de dame net naar huis. De tweede keus was gesloten. Verder gekeken en een mooie gevonden, ja Forti, aan jalan Beji: Spa Beji. We hebben er denk ik wel een half uur zitten wachten maar er was en kwam -ook niet na herhaald hallo roepen- niemand. Toen we uiteindelijk maar vertroken zag ik door een open raam iemand masseren. Was niet zo ver dus ik kon haar aanspreken. Maar geen antwoord, mnet gracieuze gebaren maakte ze duidelijk dat ze aan het masseren was en niet kon praten. Nou ja, dan eerst maar wat drinken bij een leuk cafe, Forti ik ben nu even de naam kwijt maar jij weet wat ik bedoel. Heb gevraagd of ze jullie kenden, eerst niet maar toen ik het uitlegde wel, was heel leuk!
Na het sapje terug naar de spa en wja hoor, er was iemand. Een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend, straks over een uurtje dus! Verheug me er al ontzettend op!
Een warung gezocht om te eten in jalan Gootama waar ik eerder was geweest en waar ze echt heel lekker eten hebben. Dat was ook inderdaad zo. Maar de rest!!!!! Eerst moesten we al heel lang wachten op ons drinken, een grote Bintang. Na vragen kwam hij eindelijk maar zonder de 2 glazen die ik had gevraagd. Oke, geregeld maar eigenlijk zonder enige reactie van de dame die ons bediende. Vervolgens kreeg ik na ruim een half uur (schat ik) mijn eten. Ik wachten want het is iets gezelliger om samen te eten. Mara het duurde en duurde dus ik ben maar begonnen. Dat was maar goed ook, we konden aan de tijd van de foto's zien hoe lang geleden we hadden besteld. Marja heeft meer dan een uur op haar bordje eten moeten wachten. We hadden al verschillende keren gevraagd en vage antwoorden gekregen, ik was er helemaal klaar mee en wilde weggaan zonder te betalen maar dat mocht niet van Marja. Toen zij er ook bijna anders over begon te denken kwam haar eten... We hadden 1 geluk: het was een goedkope warung met heel lekker eten waardoor er heel veel jongelui zaten. Er waren ook geen tafeltjes maar 3 hele grote tafels, je schuift dus altijd bij mensen aan. Wij zaten bij allemaal studenten die van alles deden en bespraken, leuk om te horen en soms mee te praten. Onze "buurman" maakte een foto van ons en zocht een woord als "cheese" dat we moesten zeggen toen hij de foto maakte. Hij kwam uit bij "douchegordijn". Hij was geboren in Israel, woonde in New York en had een tijdje een Nederlandse vriendin gehad....
We hebben toch maar betaald, het eten was echt heel lekker maar we gaan er niet weer naar toe...
Beetje op tijd gaan slapen. Ik had tot dusver dus helemaal nog geen tijd gehad voor een internetcafe , we hebben het vreselijk druk hier:).
Maar goed, vanmorgen dus wel, nog even een koffie en dan straks op naar de massage! Liefs ook van Marja die op de kamer bleef toen ik vertrok en nu dus voor het eerst in haar eentje naar de stad loopt...
Sampai nanti!
-
04 April 2016 - 07:04
Sonja :
Selamat Pagi dames! (07.00 u hier)
Wat heerlijk dat ik op afstand zo mee kan genieten.
Ik ruik de geuren, zie en hoor de mensen en het water loopt me in de mond
bij de verhalen over t eten -
04 April 2016 - 07:45
Roelie:
Mooi verhaal weer....heerlijk genieten !! -
04 April 2016 - 09:19
Judith :
Druk druk druk, het lijkt Nederland wel ;-) geniet van alles!
-
04 April 2016 - 10:55
Jeannette:
Wat kunnen we heerlijk meegenieten, veel plezier daar!
-
04 April 2016 - 11:24
Ria:
Mooi verhaal weer! Ben toch wel beetje benieuwd hoe je er achter kwam dat jouw jurk in de rugzak van andere toerist zat en hoe die daar terechtgekomen was..... -
04 April 2016 - 13:29
Monique:
Wat een leuke ,en soms minder leuke dingen maken jullie mee.
Leuk om te lezen .
En jullie zo een beetje te volgen !
Nog veel leuke reisverhalen...... -
04 April 2016 - 15:34
Annie:
Wat weer een geweldige blog om te lezen! Ik lach me helemaal rot om jullie! :-) En net als Ria (reactie hierboven) ben ook ik erg benieuwd m.b.t. die jurk van jou Joke.....
Ik heb zojuist al uitgebreid op de vorige blog gereageerd en dat ik weer blij ben, dat 'blog-contact' met ons gelukkig weer lukt! :-)
Ik sluit dan ook hier af met jullie weer een fantastische tijd verder toe te wensen!!!!!! (ik zag zojuist ook berichtje/foto's op FB binnenkomen betr. de Balinese massage: die was dus héérlijk! :-) ) XXX -
05 April 2016 - 08:51
Bep:
Wat een mooie verhalen van jullie om te lezen! Ik (be) leef het helemaal mee!
Wat een fantastische reis en ik lach me slap wat jullie allemaal beleven. De prachtige foto's komen op Facebook voorbij. Je voelt de warmte en de zon. Heerlijk om bij weg te dromen in dit natte, koude Nederland.
Ik ben al benieuwd naar het volgende verhaal.
Een hele goeie reis weer gewenst met veel avonturen! hahah
-
05 April 2016 - 14:41
Aly Hilberts:
Mooie verhalen Joke, lekker eten en prachtige natuur.
Doet me veel aan Suriname denken, hoewel het eten in Indonesië heel anders is.
Ook in Suri is het nergens lekkerder en goedkoper en gezelliger dan in de warungs.!
Heb het goed, ik blijf je volgen!
-
05 April 2016 - 14:57
Jannie Voerman:
Hey meiden, prachtig geschreven , daarom heerlijk om jullie belevenissen te volgen!Groetjes Jannie -
08 April 2016 - 11:01
Joke Kruid:
Dank weer allemaal!
Ja Ria en Annie, het raadsel van de jurk.... ik werd natuurlijk boos dat hij weg was en iki denk dat de andere toerist toen eieren voor zijn/jaar geld heeft gekozen en de jurk terug heeft gelegd op de plaats... En hoe hij daar terecht was gekomen, ja, dat za altijd wel een raadsel blijven :)))))
Aly geloof direct dat sommige dingen vergelijkbaar zijn met Suriname! Heten de kleine winkeltjes/ restaurantjes daar ook warung?? -
13 April 2016 - 12:23
Rudolf:
Wat een belevenis ja ja ,je maakte de gekste dingen
Mee en zeker in Indonesië
Dus Marja wel goed uit kijken, het is meestal niet is...
Wat je denkt dat het is.. Paaltje voor een kokosnoot hehehe
Heerlijk genieten en spannend verhaal over twee stoere
Meiden met een rugzak wordt vervolg...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
